Omdat op de valreep toch de zon verscheen, ben ik op de motor naar Harderwijk gereden. Even de wind om de oren voelen en het asfalt onder me door zien flitsen, zonder zelf geflitst te worden. Weer thuis kon ik het niet laten om toch nog even naar die levensgevaarlijke weggebruikers te kijken die in het programma De allerslechtste chauffeur acteren. Opvallend is het algemeen gedrag inclusief het rijden van bepaalde mensen. Vorige week zat die jongen met die opgeplakte wenkbrauwen nog te janken om een toespraakje van o.a. zijn moeder. Hij beloofde beterschap. Maar alles behalve dat. Dat geldt ook voor ene Iris, die afgrijslijke blonde. Die werd geconfronteerd met haar slachtoffer. Ze schoot flink in de verdediging waarin bijna alles om 'ikke' ging. Ze vindt een paar honderd euro meer salaris belangrijker dan het leven van andere weggebruikers. En natuurlijk ook huilen. Het zullen wel weer krokodillentranen zijn en ze zal gewoon weer als potentiële moordenares de weg op gaan, want ze is nu eenmaal zo. Wie zo rijdt, gaat met voorbedachte rade de weg op om iemand ernstig leed te bezorgen.
Wat was John Terry van Chelsea aan het doen? Vlak voor rust een knie in de rug van een Spanjaard zetten. Zomaar. Rood, dus. De tien van Chelsea waren slimmer dan de elf van FC Belastingschuld ('Respect', roept de UEFA maar wat een competitievervalsing!), Barça. De Spanjaarden bleven maar stug proberen om al combinerend de bal over de doellijn te krijgen. Er waren maar heel weinig schoten uit de 2e lijn. Maar het mooist vond ik toch wel de beide doelpunten van de Engelse formatie. Vooral die van Torres. Dat verdiende hij wel na een haast mislukt seizoen bij de Londenaren. Als Spanjaard nota bene in Barcelona de club met miljoenen aan schulden uit de CL schieten. Gerechtigheid bestaat nog!