Op de lokale omroep zag ik een interview met onze burgemeester, Margreet Horselenberg. Ik steek weleens de draak met haar, maar toch ben ik best tevreden met ons vrouwelijk opperhoofd. Ze is duidelijk onder de mensen aanwezig en toont gemeende belangstelling. Dat was met haar voorganger, die slungel in regenjas (naam ben ik al jaren geleden vergeten), zeker niet het geval. Ze komt in dergelijke contacten heel natuurlijk over, dus er is geen sprake van een rol. Soms heb ik met haar te doen. Zoals toen ze op diverse stadsbussen geplakt werd en dag in dag uit met die bussen moest rondrijden. Maar vooral als het om mannen-activiteiten gaat, heb ik medelijden met haar. Zoals tijdens de jaarlijkse cabrio-dag met al die gepensioneerde mafkezen met hun dure speeltjes betaald van hun eenmalige uitkering. Die op nota bene zondagochtend vroeg een startschot moeten horen alvorens ze willen rijden. Dezelfde mannen waren thuis met geen pistool tegen te houden. Komt dat arme mens vroeg uit haar bed om die malle kerels af te schieten. Op de goede manier dan. Want ze blijft zich wel keurig en enthousiast gedragen. Toch hoop ik elk jaar weer dat ze een keer een band lek schiet. Al was het maar als morele steunbetuiging aan de achtergebleven partner van zo'n fanaat. Maar dat zal nooit gebeuren. Mevrouw Horselenberg heeft het naar de zin en gaf aan best nog langer burgemeester van Lelystad te willen blijven. Van mij mag ze.
