Er staat hier een hele rij boeken met indianenverhalen. Echte indianenverhalen, want ze zijn verzonnen en (blijkbaar heel goed) opgeschreven door een Duitser, die nog nooit in Amerika is geweest, Karl May. De dikke grijze boeken heb ik diverse keren gelezen. De pocketuitgave vond ik niet zo aantrekkelijk om te zien. Die heb ik nog nooit gelezen. Het leek wel of Karl May dag en nacht bleef schrijven. In Duitsland worden jaarlijks speciale bijeenkomsten gehouden. De Karl May Festspiele werden ergens tussen de jaren 30 en 40 in Sachsen gehouden. Elk jaar stroomden de Duitsers tussen juni en september naar Bad Segeberg in Schleswig-Holstein en naar Radebeul in Sachsen om Karl Mays werk te eren. Na de oorlog werd Sachsen een deel van de DDR en het communistische regime stond wantrouwig tegenover Old Shatterhand. De berendoder kon immers ook de Russische beer doden. Verheerlijkte hij niet de imperialistische VS? En hoe moest men Winnetou’s bekering naar het christendom op zijn sterfbad begrijpen? Wanneer zijn beste kameraad op sterven ligt, laat Old Shatterhand een bijzondere versie van Ave Maria spelen (met zang van Lee Towers en op het orgel Tonnie Eijk). Er gaan gemiddeld zo'n 350.000 bezoekers op pelgrimstocht in Bad Segeberg. Karl Mays werken waren onder de communisten verboden en de opvoeringen in open lucht vonden pas weer vanaf 1984 plaats. Maar je hoeft niet per se naar Duitsland te gaan, om van de verhalen te genieten. Familie en/of kennissen kunnen de boeken bij mij ophalen tegen een zelf te bepalen donatie voor een goed doel *). Ik weet het, het is heel uitdagend als mensen zelf een prijs mogen vaststellen. Denk maar aan de knopen en winkelwagenmunten in de zendingszak en collectebus die men tegenkomt bij het tellen van de opbrengst.*) Mijn bezoek aan de Bratwurst Fressfestspiele te Nienburg am Weser.