Vanmorgen kwam de fotograaf op bezoek. Geheel volgens afspraak. Ze kwam wat foto's maken voor het magazine waar ik voor geïnterviewd ben. Dat interview verliep telefonisch en dat was minder dan ik had verwacht. Inhoudelijk viel het mee al waren de vragen soms wat sturend. Op zich kan dat goed zijn, maar soms leidde het tot een lichte koerswijziging die tegen de afspraken was. Al met al is het toch een aardig interview geworden. Na een kop koffie gingen we aan de slag. Ik had mezelf voorbereid. Dus zelf ben ik als visagist opgetreden (vanmorgen gewoon douchen en scheren en mijn haartjes gekamd) en heb mezelf ook gekleed. Sonja keek toe en maakte wat foto's van de sessie. Het geheel duurde twee uur! Dat is weer eens wat anders dan een pasfotootje opsturen. Anderhalf uur binnen en een halfuur buiten aan het Bovenwater. Ik mocht gewoon alles aanhouden en van een verleidelijke pose was geen sprake. Dus de Playgirl zal niet op me staan wachten. Het was zelfs zo dat de fotograaf zei, dat ik de rits van mijn vest best wat omhoog mocht trekken! Maar dat kwam wellicht, omdat ze zelf steeds meer
opgew enthousiast werd. Ze vond mijn donkere kop zo mooi tegen die gele achtergrond afsteken. Het leuke was dat ik vaak aan haar gezicht kon zien of ze tevreden was over een opname of niet. Ze slaakte af en toe opgewonden kreetjes. Let wel, van enthousiasme over haar eigen prestatie. Het was ook interessant om te zien hoe ze mij in scène zette. Ze lette erg goed op de lichtinval, de achtergrond en omgeving. En dan zoveel als mogelijk natuurlijk overkomen. Dat deed ze door tijdens het fotograferen met mij te praten. Een heel leuke ervaring, maar ook wel wat vermoeiend. Zo lang kan ik niet stil zitten. Vandaar. En nu wachten tot het magazine uitkomt.
