Vanmorgen moesten we extra vroeg uit de veren. Mike moest om kwart over zes op school zijn, want hij gaat een week naar Londen. Voor zijn lieve mamma is zo vroeg opstaan een flinke uitdaging. Voor mij was het een uur eerder dan normaal : in verband met de fruitoogst sta ik namelijk om een uur of zes op. Ik hoefde vandaag niet te plukken, maar toch extra vroeg op. En dat op de maandag. Hoe dan ook, we waren gewoontegetrouw keurig op tijd. Er arriveerden twee luxe reisbussen voor de school. Mike heeft eerst zijn bagage in de speciale ruimte gedaan en daarna vlug een mooie plek uitgezocht. Hij ging boven zitten. De bussen vertrokken later dan aangegeven. Dat hadden we ook wel verwacht, want zo'n meute studentjes inladen kostte meer dan het stief kwartiertje dat de planning vermeldde. In tegenstelling tot een paar jaar geleden toen we niet zo klef moesten doen, mochten we blijven en zowaar afscheid nemen. Dat gold ook voor de andere ouders. Na het uitzwaaien zijn we weer huiswaarts gekeerd. Maar voordat we van de parkeerplaats af waren, hadden we al weer het 'ikke eerst' syndroom gezien. Ook op de maandagochtend vroeg gaat alles zoals het altijd gaat.