Ander blogs en websites
▼
woensdag 12 oktober 2011
Naar Leimuiden, Leiden en Leiderdorp -4-
Mijn verblijf bij die oude Doesbrug (1887) was van korte duur. Via een steegje, Rijnpad, ben ik nog even een blik op de Rijn gaan werpen. Maar daarna liep ik via de Hoofdstraat weer terug naar de auto. Rijdend over de Hoofdstraat richting de Hoogmadeseweg keek ik nog even goed rond. Alles verandert. Bij de entree van de begraafplaats viel mij een bordje op : "Honden aan de lijn". Maar een hond heb ik ook niet meer. Zorro is wel een paar keer mee geweest. Ook op deze begraafplaats is het doodstil en zijn de graven omgeven door herfstkleuren. Op weg naar het eerste graf dacht opeens terug aan de dag dat ik samen met Mike boompjes ging planten in het Wilhelminabos in Dronten. Terwijl we daar liepen viel me op, dat er nogal naar ons werd gekeken. Later begreep ik waarom. Iedereen had één boompje en wij liepen met drie te sjouwen. En nu liep ik dus met drie bosjes bloemen. Het eerste had ik op Rijnhof op het graf van Joop achtergelaten. Mijn eerste stop was bij het graf van oma en opa en tante Griet (opa's tweede vrouw), dat vlak naast het hoofdpad is gelegen. Daar plaatste ik een bosje chrysanten. Het graf zou eigenlijk eens wat opgeknapt moeten worden. De steen staat scheef en de tekst is wat verbleekt. Ik vervolg mijn weg en vervolgens ga ik rechtsaf. Daar, achterin, is het graf van mijn broer Ruud. Het lag er zoals gebruikelijk mooi bij. Helaas kon ik geen vaas vinden. Dus deed ik de chrysanten maar bij de gele gladiolen. De kleurencombinatie stond nog niet eens zo gek. Een eindje verderop bevindt zich het graf van pappa en mamma. Dus terug naar het hoofdpad, rechtsaf en een eindje verderop naar links. Ook dat graf zag er verzorgd uit. Ik weet dat Marga daaraan ook de nodige aandacht besteed. Dank je wel, Marga! Het was opvallend stil. Ik kwam drie mensen tegen : een moeder en dochter (denk ik) en een meneer uit Hoofddorp, die ooit in de BG Cortslaan heeft gewoond. "Woonde u soms in het eerste stukje van de Resedastraat?", vroeg hij. Ja dus. Dat krijg je als je er anders uitziet dan de gemiddelde Leiderdorper in die tijd. We spraken kort met elkaar en gingen ieder zijn weg.