Zaterdagmiddag zijn we op de fiets even de stad ingegaan. Onderweg zijn we even gaan kijken bij de Wijkmarkt die in het Hanzeborg werd gehouden. In de directe omgeving van het nieuwe gebouw wordt een aantal overbodig geworden panden gesloopt. Op de Wijkmarkt werd veel materiaal aangeboden, dat door de bewoners zelf gemaakt is. Dat materiaal bestond voornamelijk uit kaarten, naai- en breiwerk en een andere zaken die uit de creatieve breinen van voornamelijk dames waren voortgekomen. Echt iets voor Sonja dus.
 |
| Mijn serveerster |
In het centrum was in de Kroonpassage een modeshow aan de gang. De catwalk was door een deel van de passage aangelegd, zodat het winkelend publiek de getoonde kleding en de modellen kon bewonderen. In de stad is de Kerstversiering al opgehangen. Het is nog steeds oktober. Haast, haast, haast. Bij de bieb bevrijdde ik een paar mensen die in de draaideur gevangen zaten. Net een vissenkom, maar dan met mensen. Dus even naar die deur gelopen, die vervolgens openging. Na wat rond gekuierd te hebben zijn we bij Bart een kopje thee gaan drinken. Een van de theeglazen was niet echt schoon. Gelukkig bevonden de (water-?)vlekken zich aan de buitenkant van het glas. De serveerster kwam mij trouwens heel bekend voor al keek ze wat streng. Aan het tafeltje vroeg ze mij : "Wat gaan we vanavond doen?" Niets dus. "Bij jou of bij mij thuis?", vroeg ze nog. "Maakt niet uit", antwoordde ik en samen fietsten we naar huis. Mike viel niets op toen ze binnenkwam. Zo sprekend leek ze op zijn moeder....
In het centrum was in de Kroonpassage een modeshow aan de gang. De catwalk was door een deel van de passage aangelegd, zodat het winkelend publiek de getoonde kleding en de modellen kon bewonderen. In de stad is de Kerstversiering al opgehangen. Het is nog steeds oktober. Haast, haast, haast. Bij de bieb bevrijdde ik een paar mensen die in de draaideur gevangen zaten. Net een vissenkom, maar dan met mensen. Dus even naar die deur gelopen, die vervolgens openging. Na wat rond gekuierd te hebben zijn we bij Bart een kopje thee gaan drinken. Een van de theeglazen was niet echt schoon. Gelukkig bevonden de (water-?)vlekken zich aan de buitenkant van het glas. De serveerster kwam mij trouwens heel bekend voor al keek ze wat streng. Aan het tafeltje vroeg ze mij : "Wat gaan we vanavond doen?" Niets dus. "Bij jou of bij mij thuis?", vroeg ze nog. "Maakt niet uit", antwoordde ik en samen fietsten we naar huis. Mike viel niets op toen ze binnenkwam. Zo sprekend leek ze op zijn moeder....