Tijdens mijn loopbaan heb ik op verzoek een aantal keren een presentatie gegeven over mijn werkwijze. Veel van de toehoorders vonden het maar raar, dat ik nauwelijks gebruikmaakte van gangbare IT hulpmiddelen om het project en de detail activiteiten in te plannen. Ook voor het in de gaten houden van de voortgang ('een vinger aan de pols' noemde ik dat) ging ik volgens hen maar raar te werk. En toch waren mijn projecten binnen tijd en budget klaar. Achteraf gezien heeft men telkens de verkeerde uitgenodigd voor die presentaties. Men had beter de medewerkers op mijn projecten daarvoor kunnen vragen. Immers, het zijn toch de mensen die het werk doen? Men had hen bijvoorbeeld moeten vragen waarom het werk altijd op tijd klaar was. Of waarom het ziekteverzuim zo laag was. Je kunt weliswaar allerlei methoden en technieken inzetten, maar zonder gemotiveerde en deskundige medewerkers waren al die projecten mislukt of ernstig vertraagd opgeleverd. Als mensen de hen opgedragen werkzaamheden uitvoeren is het belangrijk dat ze lekker in hun vel zitten, over de vereiste kennis en vaardigheden beschikken, hun ambities waar kunnen maken en ruimte krijgen om te leren. En wat dat laatste betreft : het meeste leer je van je fouten. Dus ruimte voor fouten moet er zijn. Zolang er maar van geleerd wordt. Leidinggeven deed ik thuis aan mijn hond(en). Op werk was het coachen. Dat zijn twee heel verschillende zaken, ook al had ik op werk geregeld te maken met jonge honden.
