Vandaag pasten we weer op Jill. Vanwege de drukte en het feit dat oma Tim iets had beloofd, besloten we halverwege de middag naar Dronten te gaan. Daar haalden we eerst Tim van school. Het was een leuke ervaring om als ouderen tussen al die jonge ouders, voornamelijk moeders, te staan wachten. Tja, die tijd van jonge ouders hebben we achter ons (zucht). Tim kwam uit school en keek zoekend tussen de wachtende moeders. Met het beeld van mamma Karly in zijn hoofd, keek hij een paar keer glad over ons heen. Ondanks dat oma stond te zwaaien. Het duurde even voordat Tim ons ontdekte. Zijn gezicht laaide op van blijdschap. Toen Tim vlakbij ons was, zagen we dat hij een flinke bult bij zijn linker oog had. Iemand had per ongeluk met een stoel tegen Tim's hoofd geslagen, zo vertelde Tim. 'Ja ja', dacht opa, die menig knokpartij in café's heeft meegemaakt. Niet dat opa dacht dat Tim met een stoel in elkaar geslagen is, hoor. Het is een nette school. Tim heeft nauwelijks gehuild. Wat een bikkel is dat jochie toch. Opa zou een week ziek thuis geweest zijn, maar Tim niet. Met z'n vieren reden we naar het winkelcentrum van Dronten. Oma had Tim een kadootje beloofd als hij zou slagen voor zijn zwemdiploma. Omdat oma en opa niet aanwezig kunnen zijn bij het afzwemmen, koopt oma alvast Tim's presentje. Tim zwemt maandag af en als hij dan slaagt, mag hij het openmaken. Jill kreeg een paar nieuwe crocs. Daar hoefde ze niets voor te doen. Verschil moet er zijn. Ze wilde ze zelfs niet even afstaan om ze bij de kassa te laten scannen.
Als we de speelgoedwinkel verlaten is het tijd voor een ijsje. Als we net begonnen zijn met het likken en soppen, wil Tim zijn ijsje ruilen met die van opa. Opa's ijsje was weliswaar groter, maar toch ruilde hij zijn ijsje met Tim. Zo is opa dan ook wel weer. Na het ijsje hebben we beide kinderen teruggebracht naar mamma Karly. Vlak voordat we weer naar Lelystad vertrokken kwam pappa Ben van werk thuis. Onderweg naar Leystad heeft opa echt niet gezeurd over zijn kleine ijsje. Echt waar niet.