Zingen in de auto

Of onder de douche. In de tijd dat ik nog bij mijn pa in de auto zat, werd er weinig gesproken. Mijn pa rookte zijn zware shag, terwijl ik probeerde te overleven. Later zong ik geregeld in mijn leaseauto. Leuk, ook om even stoom af te blazen. Dat deed ik alleen als ik alleen in de auto zat. Maar er zijn vaders , die vele malen beter zingen. En niet alleen :

Over gehad en gekregen

De beide voltooid deelwoorden worden vaak verkeerd toegepast. Zelfs door mensen die hoog opgeleid zijn. Na Sinterklaas en Kerstmis en verjaardagen is de veel gestelde vraag : "Wat heb je gehad?" in plaats van "Wat heb je gekregen?"
Wie iets gehad heeft, heeft het niet meer. Oké, dat is vaak het geval met een kerstpakket, dat ongewenste producten bevat. Die artikelen worden direct weggegeven of weggegooid. Haha! Gehad gaat bij mij ook soms op als het dingen betreft die ik gekregen heb. Dat zijn zaken die de gever zelf erg leuk vindt, maar ik juist niet. Hihi! Zo terugkijkend betrof het wat wij noemen prullaria.
"Wij hebben de informatie van Rusland nog niet gehad", zei een politicus eens. Hij bedoelde natuurlijk gekregen of ontvangen. Ik ga er vanuit dat men die informatie na het verkrijgen ervan niet direct weer weggegooid heeft. Er is dus een wezenlijk verschil tussen "ik heb de griep gehad" en "ik heb de griep gekregen".
Sommige mensen stellen dat ze het salaris van die en die maand gehad hebben.  Dat zou kunnen kloppen, als dat geld al weer uitgegeven is. Zo gewonnen, zo geronnen. Anderen beweren het gekregen te hebben. Dat kan ook, want er zijn er die weinig tot niets hoeven te doen om betaald te worden. De rest moet het verdienen.

Remmen zijn in orde

Het was vanmorgen stil in de loods. Ik was benieuwd naar het effect van de opruiming, dus ging ik ene kijkje nemen. Omdat het toch stil was, heb ik de camper naar binnen gereden om wat klusjes te doen. Een van die klusjes was het controleren van de remschijven en -blokjes. Na de zeer grote beurt vorig jaar opperde men dat dit jaar de remmen aan de beurt zouden zijn. Ik dacht gelijk : "Dat kan ik ook zelf doen."
Vanmorgen heb ik de krikken onder de wagen geplaatst en een voorwiel verwijderd. Ik trof daar een mooie, nog vrij dikke schijf aan. De blokken hadden ook nog een flinke laag om mee te remmen. Met de schuifmaat en wat goochelwerk ( de schijf heeft aan beide zijden opstaande randjes gekregen) constateerde ik dat er sprake was van krap 1 millimeter slijtage. Tijdens het remmen voel ik wel dat er een heel lichte slag in een of beide schijven zit. Maar niet van dien aard, dat het rempedaal flink op en neer wipt. De schijf was verder spiegelglad. Geen groeven of andere afwijkende slijtage en het wiel draaide vrij rond. Aan de andere kant hetzelfde verhaal. Ik vind het prima zo. Dit jaar worden de schijven en blokken niet vervangen. Nergens voor nodig.

Er is weer wat

Vanmorgen trof ik Fenna slapend aan. Niet in haar mooie mand, maar op de grond! Ik dacht : "O gut, is er weer wat aan de hand?"  Wat problemen betreft is Fenna een binnenvetter. Maar zodra ze maar ook iets of iemand hoort of ziet, trekt ze de bek wel open. En hoe! Dat doen bepaalde mensen ook. Die trekken op voorhand hun mond grof open, om anderen de indruk te geven dat ze moeten oppassen. De oorzaak is meestal angst, opgedaan in eerdere situaties. Misschien is dat met Fenna ook het geval.
Fenna en ik praten zo goed als altijd langs elkaar heen. Ik geef toe, mijn Fries is ronduit slecht. Het gebrabbel heeft voor mij iets van een soort spraakgebrek. Net als dat taaltje dat ik in Limburg aantrof, toen ik met de padvinderij daar een weekje ging kamperen binnen het kader van een soort ontwikkelingshulpprojectje. Het heeft niet geholpen. Integendeel. Goed bedoeld hoor, maar verkeerd uitgepakt. Ontwikkelingshulp dus.
Ik heb Fenna's mooie bed eens goed geïnspecteerd. Ik trof niets bijzonders aan, waardoor ze haar matras eruit zou moeten kieperen. Ze heeft de avond eerder haar natje en droogje gekregen en ik heb haar gewoontegetrouw nog een goede nacht gewenst. Misschien heb ik een aai over de kop over het hoofd gezien. Ach, het is en blijft een teefje. Bij Zorro hoefde ik dat niet te doen. Als ik hem vriendelijke toesprak werd ie al achterdochtig en keek mij dan aan met een blik van : "O gut, is er weer wat?"

Corrupte ambtenaren

De overheid gaat de mouwen opstropen om de corruptie onder ambtenaren aan te pakken. Het werd tijd, maar toch : een goede zaak. Bij veel diensten zijn twijfelachtige figuren werkzaam. Van hoog tot laag. Van CdK's tot medewerkers van Politie, het CBR (zie De slechtste chauffeur) en Douane. Zelfs bij onze veiligheidsdiensten werken corrupte mensen.
Corruptie bij de overheid is een ding. Maar er is nog veel meer sprake van ongewenst gedrag. Hoe kan het zijn dat er zoveel geld voor de zorg bij menige gemeente nog in de kas zit? Een kwestie van hulpbehoevende inwoners manipuleren, voor de gek houden. Hen de zorg onthouden door liegen en bedriegen. Het aantal mensen dat wel, maar geheel ten onrechte zorg krijgt maakt de situatie nog schrijnender.
Wat te denken van het pesten van inwoners? Ook wel ambtelijke willekeur genoemd? En dat gedoe bij de Belastingdienst, waar heel veel medewerkers met zakken vol belastinggeld lachend en juichend vertrokken zijn? Er is op dat gebied nog heel veel te doen bij de overheid. Ik vraag me af in hoeverre dat gaat lukken, want de slager gaat zijn eigen vlees weer keuren.
In een separate berichtgeving wordt gemeld dat het aantal mensen in de bijstand flink gestegen is. Zoals ik al eerder schreef : dat is dus de keerzijde van de daling van het aantal geregistreerde ww'ers (werklozen). Met andere woorden het is voor een groot deel een verschuiving van aantallen. Die voormalige ww mensen zitten nog steeds zonder werk, maar zijn in de Bijstand beland. Dat soort 'gedoseerde' misleidende berichtgeving van de overheid zou men ook moeten aanpakken.

Ooh Las Vegas

Een fraai nummer van good old Gram Parsons. Een cover van The Cowboy Junkies van de cd The Return of the Grievous Angel. Compleet met psychedelische effecten  :

Reclame

Mensen van de reclames zijn net als politici : ze houden je voor wat je niet krijgt. Van Dreft krijg je dus geen ouders die creatieve kinderen leuk vinden. Klanten die Unox soep uit blik of pak kopen zijn alles behalve zorgzaam. Ze zetten hun kinderen in doorweekte kleding aan tafel. Tja, zorgen voor is erg veranderd : soep om je kinderen te warmen en zo hun kleren te drogen. Het scheelt menige mamma en pappa veel werk en het bespaart op energiekosten. Over Unox-mutsen gesproken : ze zijn gek op schaatsen. In die en andere sporten heeft men nog niet de nieuwe doping ontdekt : ontbijtkoek!
Volgens de mensen van Nivea hoeven we ons geen zorgen meer te maken over gebrek aan nachtrust. En dus ook niet meer over al die ouderen die verslaafd zijn aan slaappillen. Gewoon dat goedje op je toet smeren en iedereen kan zien dat je prima geslapen hebt, terwijl je zelf het gevoel hebt in dromenland te verkeren. Voor de mannen : van Nivea ga je veel beter hout zagen. Is er ook een versie om hout te hakken en te versjouwen? Bij Nivea weten ze precies hoe ze over Niet Invullen Voor Een Ander denken. Volgens ene Anouk maakt Olaz een vrouw jong. Jammer dat ze haar knieën vergeten is.
Van Haribo snoepgoed worden ouders seniel. Er zijn kinderen die dat begrijpen en ze daarom in huis uitstrooien.
Er zijn ook bekende Nederlanders die mij aan loterijen willen verbinden. Bekend betekent per definitie steeds vaker niet slim. De overheid maakt ook reclame. Ze is tegen gokken, tenzij men dat in haar casino's en/of via de Staats(k)loterij doet. Volgens de overheid is roken slecht voor onze gezondheid. Blowen is een heel ander verhaal. Dat is veel gezonder. Doen! Het wachten is op een gedoogbeleid voor misdaden. O, is dat er al?

Slag in de Javazee

Vandaag, precies 75 jaar geleden, vond de slag in de Javazee plaats. Gisteren heb ik met meer dan normale interesse een documentaire gevolgd op de televisie. Men ging in de Javazee op zoek naar de wrakken van getorpedeerde oorlogsschepen, waaronder de Hr. Ms. Kortenaer, De Ruyter en de Java. De docu draaide om de zoon van Karel Doorman, die met andere nabestaanden een herdenkingsschild wilde plaatsen op het zeemansgraf. Tot hun grote schrik en verbijstering bleken de wrakken verwijderd te zijn. Alleen de holtes en wat klein materiaal op de zeebodem gaven aan, waar de wrakken hadden gelegen. Lokale vissers hebben grote schepen gezien met kranen en pontons, die de wrakken weggehaald hebben. De oud ijzer prijs was naar zeggen de reden van de diefstal annex grafschending.

Mei 1938, pa vertrekt met de Java

Interessant was dat meneer Doorman vertelde dat zijn vader de operatie tegen de Jappen op voorhand kansloos achtte. Maar zijn commandant, Helfrich, hield hem aan zijn bevel. Met alle desastreuze gevolgen van dien. Ruim 900 Nederlandse marinemensen verloren daarbij het leven. Voor mij zijn ze willens en wetens de dood ingestuurd. Nogmaals, ik vond het een mooie documentaire. Helaas is sindsdien weinig veranderd. Ons leger is nog steeds krakkemikkig.
Voor de slag heeft mijn vader ook nog op de Kortenaer gevaren. Hij was in mei 1938 naar Nederlands Indië vertrokken op Hr. Ms. Java. Daar aangekomen heeft hij op diverse schepen gevaren, waaronder de Kortenaer. Toen de oorlog uitbrak is hij naar het huidige Sri Lanka (toen Ceylon) overgebracht. Vanaf die locatie heeft hij de Tweede Wereldoorlog als bemanningslid van diverse onderzeeboten.

Uurtje factuurtje

In mijn detacheringsperiode ben ik een keer via drie bedrijven uitgeleend. De hoofdaannemer kon iemand met mijn opleiding en ervaring niet vinden en schakelde daarom een collega bedrijf in. Dat kon ook niemand vinden en deed op zijn beurt een beroep op een ander bedrijf. Dat bedrijf klopte toen bij mij aan. Ik moest bij de klant zeggen dat ik van het bedrijf kwam dat de opdracht had aangenomen. Gedurende dat half jaar dat ik aan de opdracht werkte, heb ik niemand van mijn opdrachtnemer gezien of gesproken. Even dreigde er iets mis te gaan vanwege een misverstand. Toen werd mijn werkgever aangesproken! De feitelijke opdrachtnemer had alle verantwoordelijkheid even van zich afgeschoven. Die ving enkel het geld.

Het is vaker voorgekomen dat verantwoordelijken niet alleen werk, maar ook hun verantwoordelijkheden delegeren. Het gebeurt nog steeds. Vooral in de bouwwereld. Veel zzp'ers die voor derden werken, worden opeens verantwoordelijk gehouden voor de hele opdracht. Een zzp'er die als loodgieter in een nieuwe woning bezig is, wordt veel te laat ingezet en dus is het zijn schuld dat de oplevering niet op tijd gebeurd is. De hoofdaannemer drukt zijn snor, maar vergeet voor het gemak dat hij het is die een handtekening heeft gezet onder de opdracht en niet de loodgieter. Opletten geblazen dus.
Gefactureerde uren zijn ook vaak een onderwerp van discussie. Onlangs hoorde ik van iemand die klachten kreeg over het aantal gewerkte uren. Gelukkig had meneer voor aanvang en na beëindiging van het werk wat foto's gemaakt. Uit de vermelde tijdstippen bleek dat er zelfs een halfuur langer gewerkt was. De opdrachtgever werd met de bewijsstukken geconfronteerd. Hij krabbelde terug, maar excuses bleven uit. Tip : zorg dat je ingedekt bent. Een naar woord en dito bezigheid, maar het is niet anders.

Wat een weekend

....groene kunststof kruiwagen?

Zoals verwacht won Feijenoord van PSV. Nederland deed het ook goed op het ijs. Er was een tv debat van linkse partijen, wat weinig meer bood dan de bekende verkiezingsverkooppraatjes. De PvdA weet opeens hoe het wel moet en wil zelfs door die partij ingevoerde maatregelen terugdraaien. Hoe ongeloofwaardig wil je zijn. Ik zag geheel overbodige discussies, omdat de partijen hetzelfde beweerden. Langs elkaar heen praten heet dat. Gezien hun houding drijven ze de VVD en de PVV in elkaars armen. Of anders gezegd : de linkse partijen sluiten zichzelf uit. Haha!
Ik zag ook dat racistische gala langskomen waarin de blanke Amerikaanse acteurs hun filmfeestjes vieren. Hoewel de film La la land bijna alles won, werd op de valreep alsnog een (zwarte) film als winnaar uitgeroepen. Een neger omdat het moet. Dat drong op het allerlaatste moment opeens tot de organisatie door. Dus werd vlug nog een envelop in elkaar geflanst. Op welke plaats de film Lal la land terecht is gekomen weet ik niet. Tussen al die acteurs en actrices veel huichelaars, die zich buiten dat feestje manifesteren als zijnde  anti-Trump omdat hun president zou discrimineren. Haha! De abortusboot is Guatemala uitgezet. Misschien komen die gekke vrouwen terug met een lading anticonceptiemiddelen?
Er werd net aangebeld. Er staan twee mannen voor de deur. Ze komen voor een kruiwagen. Vraagt een van hen mij : "Is het de kruiwagen die achter in uw tuin staat?" Als ik de vraag bevestigend beantwoord heb, zegt ie : "Die zoeken we niet. We zoeken een groene kunststof kruiwagen." Ik reageer nuchter met : "Volgens mij staat een metalen grijze op de foto en niet een kunststof groene." De heren kijken elkaar aan, halen de schouders op en vertrekken. Haha! Het voorval doet me denken aan Leiden, waar studenten 's morgens rond half vier ergens aanbellen om te zeggen dat ze niet zullen reageren op een advertentie van de bewoner.
Het carnaval is weer voorbij. Na een paar dagen flink doorzakken, gaan we weer aan de slag. Gelukkig hebben we Nivea. Vergeet je knieën niet in te smeren, dames! Ik ben lachend aan een nieuwe week begonnen.

Een opgeblazen lichaam

....mijn doping....

Er zijn bepaalde tv programma's waarin men jeugdige sportschoolfanaten door het beeld ziet springen. Uiteraard met sixpack en dikke armen en benen. Sommige op uiterlijk gerichte vrouwen zijn er dol op. De rest verfoeit zo'n opgeblazen lichaam.
Als tiener waren mijn broer en ik ook geïnteresseerd in een gespierd lichaam. Niet met behulp van allerlei pillen en drankjes, maar louter door trainen. Ik schreef al eens eerder over Charles Atlas, die allerlei oefeningen aanreikte die wij dan deden. Hangend aan een tak of tussen twee stoelen. Wij, pubers, merkten vrij snel, dat ondanks ons hoge testosteron de groei van de spiermassa matig was. We werden wel een stuk peziger en voelden ons beter. Dat laatste klinkt misschien gek, maar dat was nu eenmaal zo. Misschien hadden we daarvoor meer last van ons zelfbeeld dan we dachten.
Het is mogelijk om op doktersvoorschrift steroïden te krijgen. Maar dan gaat het vooral om mannen die zich druk maken over hun fysieke prestaties. Ze willen in wezen fitter worden. Aan hen is van buitenaf geen toename van spiermassa te zien. Wel van meer energie.
De jongelui die ik zie zijn, naar mijn idee, volop gegaan voor het complete pakket. Dus niet alleen anabolen, maar ook andere middelen. Als het lichaam zoveel testosteron binnenkrijgt, stopt het zelf met het produceren ervan.
Ik vind het gevaarlijk spul. Je denkt toch niet dat die dopes enkel de spieren laten groeien die men van buitenaf kan zien? Alles groeit, met alle risico's van dien. Velen sterven op relatief jonge leeftijd aan hartfalen. De prostaat zal ook wel flink groeien, net als andere organen. Mannen krijgen zelfs borsten. En worden onvruchtbaar. Vrouwelijke bodybuilders krijgen dikke stembanden en dus een mannenstem. Zo zijn er veel meer afwijkingen te noemen. Vaak is aan de lichaamsbouw af te lezen of iemand anabolen gebruikt. Om die reden kijk ik met een zeker wantrouwen naar bepaalde topsporters. Tot slot, gebruikers worden er ook 'agressiever' (zelf noemen ze dat liever 'gretiger') van.
Een afgetraind lichaam ziet er voor mij heel anders uit, dan een volgespoten getrainde kleerkast.

Nostalgische muziek

De laatste tijd luister ik geregeld naar een radiozender met nostalgische muziek. Ik ken de zender al veel langer. Gedurende mijn werkzaamheden in de boomgaarden, was er een stel dat elke dag een radio meenam. Dat ding stond de ganse dag afgestemd op die zender met nostalgische muziek. We gingen dan raden uit welk jaar de nummers dateerden. Ik vond het wel jammer dat ook Nederlandstalige muziek werd uitgezonden. Daar heb ik hoegenaamd niets mee. Ik bedoel dan die zogenoemde smartlappen van o.a. de Zangeres zonder naam.
Thuis geeft die zender mij een heel ander gevoel. Een jaren 50 - 60 gevoel. Bij veel oude nummers zie ik de huiskamer van de Resedastraat, ons huis op Curaçao en dat aan de Splinterlaan in mijn hoofd opdoemen en herinneringen aan allerlei situaties. Prachtig!
Mijn moeder hield van rustige, vaak romantische nummers. Zoals Mona Lisa van Nat King Cole en Pat Boone's Love letters in the sand. Of van filmmuziek, zoals van High Society's 'Who wants to be a millionaire?' en nummers van o.a. Doris Day. Ze vond ook de toen nieuwe nummers leuk om te horen. Mij pa had muziek van Chris Barber, Bill Haley, Little Richard, Fats Domino enz. en c&w nummers en liedjes uit films. Natuurlijk was er ook muziek uit de tropen (Wairata, De Fretes). Er waren ook 45 toeren plaatjes waaronder ep's met Gale Storm (Dark moon), Tab Hunter (Young love), Hank Locklin (followed closely by my teardrops),
Mijn oudste zus had meer met The Everly Brothers, Cliff Richard, The Blue Diamonds enz. Op Curaçao en helemaal weer terug in Nederland werden we overspoeld door 'the British and American invasion of pop-music'. En tussen al dat pop-geweld opeens een nummer van Doris Day, dat wij tieners ook wel leuk vonden. Holy cow, wat nouw?! Doris was immers iets voor de oudjes! De jaren 60 brachten een tsunami aan leuke muziek. Een grote diversiteit aan muziek ben ik zodoende tegengekomen. Voor mijn moeder. En mij :

Een nieuwe kentekencard

Vandaag ontvingen wij de nieuwe kenteken-card van de camper. Het aantal zitplaatsen staat nu op 6. Het nieuwe massa rijklaar gewicht is 30 kg hoger dan voor de verbouwing. Het meeste van de toename met 30 kg zal door de montage van de trekhaak gekomen zijn. De wagen had voor de verbouwing een Massa rijklaar gewicht van 2.260 kg. Na de keuring van afgelopen week weegt de wagen 2.290 kg. De bagagebakken waren niet geheel leeg, maar met het nieuw vastgesteld gewicht kunnen we wel leven.
Tel daarbij op twee volwassenen en een hond, zeg ruwweg 200 kg (oeps!!), dan kan er nog steeds ruim 500 kg aan bagage mee! En anders komt er een aanhangwagen aan te hangen. Met ongeremd maximaal 750 kg en geremd 1.600 kg aan extra lading. Op diverse fora las ik dat veel campers met overgewicht op pad gaan. En dan gaat het over honderden kilo's! Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Daar doen we niet aan.

Geen zin op zaterdag

Oude en nieuwe kasten

Vandaag heb ik geen zin. Ik vind het koud en beschik over een enorme motivatie om niets te doen. Het liefst kruip ik op de bank onder een deken. Als ik dit type denk ik : "Ik ben ziek!" Dit soort gevoelens heb ik bijna nooit. Er is anders altijd wel iets waarmee ik me vermaak. Vandaag dus niet. Ik zou een fotoalbum kunnen afmaken. Dit keer een ouderwets album. Zonder verhalen, maar hooguit een regeltje tekst. Zo van : "Sonja, Fenna en ik". Voor de rest wordt het plaatjes kijken. Mijn gedenkwaardige reis naar Roemenië zit ook nog in het toetsenbord.
Ik heb de cd kast opnieuw ingericht. De cd's liggen nu weer op alfabetische volgorde van artiest of band. De volgorde lag op z'n gat. Dat krijg je met interne verhuizingen. Ik vind het vervelend om tussen al die cd's een bepaalde te zoeken. Ik wil gericht kunnen zoeken en grijpen. Net zoals ik winkel.
We hebben na het vervangen van de tv kast, de open keuken opnieuw ingericht. Er stond een joekel van een vries- koelcombinatie. Formaat Amerikaan. Je weet hoe het met ruimte is. des te meer je hebt des te meer spullen er komen.
Nu staan er een gewone koelkast en een tafelmodel vrieskast. Gevolg van de ingreep was, dat de magnetron veel te groot was, dus.... Tja, van het een kwam het ander. Handige Sonja heeft een nieuw pannenrek gemaakt. Eentje die mooi strak aansluit tussen de koelkast en de wand. In de hoek bevind zich een koof met leidingen.
De vrieskast staat nog niet helemaal op z'n plaats. Hij kan nog niet tegen de achterwand geplaatst worden vanwege de aanwezigheid van een gaskraan. Die gaat verplaatst worden, zodat ie straks naast en ter hoogte van de kookplaat komt. Als we de kraan nu willen dichtdraaien, moeten we op ons buikje gaan liggen. Ik voel me dan net een tuimelaar. Haha! Al met al heeft Sonja het meeste gedaan, ik was meer een hulpje.

Kindermishandeling?

voetballen omdat jij het leuk vindt

In sommige gevallen vraag ik me af in hoeverre sprake is van kindermishandeling. Het gaat om ouders, die hun kind, meestal dochtertjes, van jong af aan gebruiken voor bijvoorbeeld allerlei schoonheidswedstrijden. "Dat vinden ze (die dochtertjes) leuk", hebben die moeders zichzelf aangepraat, omdat ze last hebben van een jeugdtrauma; ze waren te lelijk waren om mee te mogen doen. Veel dochtertjes geven blijk van andere interesse. Maar die wordt consequent de kop ingedrukt. Moeders wil is wet.
Afgelopen week zag ik een jonge moeder, die het in haar hoofd had dat haar zoontje profvoetballer moest worden. Helaas had het joch geen vader in de buurt. Dus werd ie constant door gekte van zijn moeder gepusht. Ze ging met hem zelfs naar Ajax. Het arme joch wist niet wat hem overkwam. Zijn reactie was bijna koud te noemen. Voetbal deed hem totaal niets. Eerlijk gezegd vond ik hem ook wat aan de corpulente kant. Maar met minder verwennen kan het jochie toch ook afvallen? Tijdens een paar minuten balletje trappen liet het ventje duidelijk merken, dat zijn intelligentie niet in zijn benen zat. Daar zouden veel andere moeders en vader erg blij om zijn. Ik had erg met het ventje te doen. Hij ging ook met zijn moeder shoppen in de PC Hooftstraat. Ach, zo kasian sèh!

Sink the Abortusboot!

In Guatemala heeft het leger de abortusboot tegengehouden. De boot staat symbool voor de Nederlandse manier van denken en bemoeizucht onder het linkse mom van : "Ik weet wat goed voor jullie is." Het is vergelijkbaar met een manier een land tot democratie bombarderen. Een boze vrouw zei geheel terecht : "Ga in je eigen land kinderen ombrengen!" Geheel conform de trend, zeiden deze dwaze Nederlandse bootvluchtelingen dat ze toeristen waren. Men had van mij die boot heel subtiel mogen torpederen, om te laten blijken dat men niet van dit soort bemoeizucht is gediend. Naar de haaien gevangenis met die zieke geesten. In Guatemala natuurlijk.
Tja, we klagen hier weliswaar over ongewenst bezoek, maar we kunnen er zelf ook wat van.

Een uitzondering

Geleidelijk kreeg ik het gevoel alsof de koppeling van de camper wat zwaarder aanvoelde. Iemand zei me dat de kabel wellicht versleten was. Ik belde daarom de garage voor een afspraak, om een nieuwe kabel te laten monteren. Aan de telefoon twijfelde de receptionist of het inderdaad de kabel was. Vanmorgen ben ik met de wagen naar de garage gereden. Daar controleerde een monteur de koppeling. Hij trapte een paar keer het pedaal in. Hij deed hetzelfde met zijn hand. Vervolgens dook hij onder de motorkap, waar hij de kabel en het mechanisme controleerde.
Nadat hij de motorkap weer gesloten had zei hij lachend : "Nou, houd dat geld maar mooi in uw zak! De koppeling en de kabel doen het prima hoor. Het wat krakend geluidje komt van het scharnierpunt van het pedaal." Hij ging de garage weer in en kwam terug met een busje WD40. Vervolgens smeerde hij het scharnierpunt van het koppelingspedaal. "Ik zou zeggen, gewoon blijven rijden", zei de monteur. Ik bedankte hem voor de service en vervolgens smeerde ik hem.
Ik was blij verrast. Vooral omdat deze garage niet primair aan geld verdienen denkt. Ik ben anders gewend. Een uitzondering die de regel bevestigt.

Allochtonen sterven sneller

Volgens meneer Kuzu laten artsen allochtone ouderen sneller doodgaan dan autochtone. Mijn eerste gedachte was : "Dat wil ik ook. Sneller doodgaan!" Ik bedoel, wie wil een langzame dood sterven? Niemand toch. Helaas bedoelde meneer Kuzu het anders. Natuurlijk gaat het weer om discriminatie. Toch zette zijn bewering mij aan het DENKen. Op zijn manier. Heb ik al die situaties die zich dagelijks in mijn leven voordoen verkeerd geïnterpreteerd? Was er toch telkens weer sprake van discriminatie? Heb ik al die jaren verkeerd gedacht?
Zoals die keren dat ik bij een geldautomaat kom en dan de tekst voorgetoverd kreeg dat ie buiten werking was. Waarom ik? Er zit een camera in die automaten ingebouwd. Dat moet haast wel een kleurencamera zijn, want het zijn bijna altijd bruine mensen die in beeld komen als ze staan te pinnen. Vraag maar naar de makers van Opsporing Verzocht.
En waarom komt het OV telkens een paar minuten later als ik mee wil? Ja, leg mij dat maar eens uit als het niet een normale vertraging betreft. Het toeval(?) wil dan dat de perrons zwart zien van de mensen. Erger, soms rijdt de bus pardoes de halte voorbij. De chauffeur zal wel weer een zwartrijder bij de halte hebben zien staan.
Ik weet zeker dat alle allochtonen hun uitkering een paar dagen later krijgen dan die andere twaalf uitkeringstrekkers. Nou, met mij was het vele malen erger. Ik zat bijna 9 maanden op mijn uitkering te wachten! Zo bruin hadden de mensen van het UWV ze nog niet gebakken.
Soms, als ik keurig op mijn beurt sta te wachten, dringt opeens een blanke collega autochtoon voor. Dat doet ie natuurlijk omdat ik een bruin kleurtje heb. Volgens mij ben ik daarom natuurlijk ook een keer blijven zitten. Had ik eigenlijk wel gaatjes in mijn kiezen? Of wilde die tandarts mij alleen maar pijn doen. omdat ik er als een allochtoon uitzie? Nu ik er zo over naDENK besef ik opeens wat een naar leven ik geleid heb.
Ik hoop maar dat Kuzu gelijk heeft. Dan sterf ik in elk geval een veel snellere dood dan al die nare autochtonen.

Oudjes in het verkeer

Ook de vergrijzing op de weg groeit. Logisch, want de meeste babyboomers worden ook oud. Gesteld wordt, dat het aantal ongevallen waar ouderen bij betrokken zijn hoog is. Ik heb niet veel op met al dat cijferwerk, hoor. Daar wordt veel te vaak mee gemanipuleerd.
Ik reken mezelf nog niet tot de groep oudjes in het verkeer. Maar dat zal niet lang meer duren, hoop ik. Ik realiseer me dat ik zowel geestelijk als lichamelijk steeds minder zal gaan presteren. Al de oefeningen ten spijt. Afgaande op mijn eigen ervaringen met oudjes in het verkeer, zal ik het geen probleem vinden als ik na mijn 75 ste jaar niet meer mag autorijden. In ruil voor ene gratis OV kaart.

Er wordt vaak gerommeld met de medische keuringen en veel oudjes willen niet toegeven, dat hun rijvaardigheid afgenomen is. Naarmate men ouder wordt, neemt de eigenwijsheid toe. Sommigen krijgen zelfs seniele ideeën over verkeersregels. Zoals een opa die ik gekend heb. Als het verkeerslicht voor rechtdoor op rood stond, nam hij het rijvak voor rechts- of linksaf waar het groene licht brandde en reed dan vervolgens rechtdoor. Dat het een verkeersovertreding was, was hem niet aan zijn grijze verstand te peuteren. Erger, hij vond de agenten die hem daarvoor bekeurden dom. Opa was al in de 80 en maakte meer ernstige fouten. Maar hij bleef erbij dat hij een zeer goed chauffeur was. Opa kwam om het leven bij een verkeersongeval, toen hij voor de zoveelste keer geen voorrang verleende. Zijn beschermengel had er blijkbaar meer dan genoeg van. Gelukkig bleef het bij één slachtoffer. Ik bedoel : je moet ook aan andere weggebruikers denken. Opa betaalde voor zijn 'medische keuring' gemiddeld 600 gulden aan de arts! Dat speelde eind jaren 70. Dat er geen rijvaardigheidstest gedaan wordt, vind ik nog steeds belachelijk.
Zelf probeer ik mijn rijstijl kritisch te volgen. Ik luister ook naar wat passagiers hierover zeggen. Daarom weet ik dat de brede bus mij ertoe brengt iets te veel naar rechts te willen rijden. Vaak hoor ik dan opeens de rammelstrook, je weet wel zo'n geribbelde belijning aan de rechterkant van de weg. Maar als een van hen zou vragen : "Is het niet tijd om te stoppen met autorijden?", dan zal het vast zo ver zijn. Liever tijdig gestopt, dan op een andere manier. Op de motor ging ik me ook steeds minder veilig voelen. Dus ben ik gestopt met motorrijden.
Tot op heden heb ik geen moeite met het rijden in vreemde omgevingen. Ook niet in het buitenland. Gisteren zag ik een oude man de supermarkt verlaten. Hij had zijn broek vol vlekken schuin tot onder zijn oksels getrokken en liep in zijn kruis te graaien. Als ik er zo bij ga lopen, mag Sonja mij subiet aan de ketting leggen.

Herinneringen

Aan alles en nog wat wat ik hoor of zie of voel en/of ruik(!) hangen herinneringen. Men stelt daarom, dat ik een emotioneel geheugen heb. Omdat veel van die vier triggers zich dagelijks manifesteren, blijven de herinneringen die daaraan verbonden zijn 'vers'. Soms blijft een herinnering beperkt tot een voorval. Het komt wel vaker voor dat zo'n voorval weer andere herinneringen oproept. Een soort kettingreactie. Het klinkt misschien vreemd of zelfs ongeloofwaardig, maar ik kan van alle mensen die uit mijn leven zijn verdwenen de handdruk nog voelen. Van sommigen zelfs twee soorten handdrukken. Zoals van mijn broer Ruud. Zijn gewone, gezonde en zijn zieke hand kan ik via mijn herinneringen weer voelen. Al moet ik wel zeggen dat die zwakke, magere hand in mijn geheugen vooraan staat. Net zoals de hand van een overleden nicht en een oom van mij. Zo'n hand roept verdrietige herinneringen op.
Van mijn vader voel ik nog steeds de kist op mijn rechterschouder drukken. Al bijna twintig jaar lang. Op de een of andere manier kreeg ik het gevoel dat hij toen op mij steunde of leunde. We liepen op dat moment over het grind pad net voorbij het graf van opa en oma, waar we even gestopt waren.
En niet te vergeten mamma's zwakke en sterke hand. Die vertaal ik in haar liefde en moed. Van mijn broer Joop voel ik enkel zijn stevige handdruk. Ook de handen van een aantal tantes zijn in mijn geheugen opgeslagen. Vreemd genoeg heb ik geen herinnering aan de handen van mijn oma. Wel aan die van mijn opa. Ook al zijn ze er niet meer, als het me zo uitkomt pak ik even hun hand vast.

Quigg Multicyclonen

We hebben hem inmiddels al een tijdje, die stofzuiger van de Aldi. Dat fraaie zuigapparaat heeft inmiddels al heel wat draaiuren gemaakt. Nou, we zijn zeer tevreden over het apparaat. De eerder gemaakte opmerkingen over ongemakken, blijkt een kwestie van gewenning te zijn. De Quigg stofzuiger doet wat er van hem verwacht wordt.
Hoewel ie wat stiller is dan zijn voorganger, kan kater Tom nog steeds niet aan het nieuwe zuigmonster wennen. Zodra hij hoort dat ik het apparaat uit de kast trek, gaat ie met een chagrijnige kop naar buiten. Buiten gebruik ik de stofzuiger ook. Om de camper schoon te maken of het kleed onder de overkapping te ontdoen van rommel. Dat ding zuigt alles op. Een soort Duitse veelvraat. We willen alleen nog een speciaal mondstuk kopen, om de hondenharen uit het vloerkleed en uit de mand te verwijderen. Het huidige past niet op de Quigg. De diameter van de buis is wat kleiner dan die van de oude stofzuiger. Ik heb dat probleem maar tijdelijk opgelost met wat tape in het mondstuk. Kortom, we zijn zeer content met de Quigg stofzuiger.Waarom meer betalen voor een merk? Om die reden hebben wij geen enkele moeite met winkels als Action, Zeeman enz. Ik ga voor een t shirt en/of broek waarmee ik onder een wagen of bromfiets lig te sleutelen, toch zeker niet naar C&A of een boetiek? We gaan voor functioneel en letten daarbij op prijs/prestatie. En dan hoef je echt niet duur uit te zijn. Nee, ik werk niet bij de Aldi, heb ook geen aandelen in dat bedrijf en krijg voor dit bericht geen geld of cadeaubon.

Vreemde regelgeving

Wat die extra zitplaatsen in de buscamper betreft, hanteert de RDW wat kronkelige regels. De eisen zijn gerelateerd aan bepaalde bouwjaren of datum van de wet(swijzigingen). Gevolg is, dat we in onze bus wel extra zitplaatsen mogen hebben op de banken, maar zonder veiligheidsgordelplicht.
Wat die gordels betreft ook weer logisch, omdat niet bekend is wat het effect van zo'n gordel zal zijn op de passagiers bij een aanrijding. Ze zitten immers niet in de lengterichting van het voertuig. Ik had verwacht dat vanuit die geen-gordel optiek de extra plaatsen afgewezen zouden worden. Al met al zit er nu een hoger risico verbonden aan het vervoeren van meer dan twee mensen inclusief de bestuurder. Extra voorzichtigheid is dus geboden. Overigens is het niet de bedoeling om geregeld met meer dan twee mensen te gaan rijden. Het is meer voor het geval dat.

Vier extra zitplaatsen!

Vanmiddag reden we door de regen naar de RDW. De camper ging voor de keuring van vier extra zitplaatsen achterin. We waren lekker vroeg bij de RDW gearriveerd en gingen er vanuit, dat we gezien het tijdstip van de afspraak nog ruim een halfuur moesten wachten. We trokken een volgnummer en vrij snel moesten we ons melden ons bij een balie.
Daar overhandigden we de informatie omtrent de keuringsaanvraag met de mededeling, dat we vier extra zitplaatsen wilden krijgen op het kenteken. Er stonden nu twee, inclusief bestuurder, op. Na een administratieve afhandeling kregen we een mapje met wat documenten mee. Ik moest de camper achter een Mercedes parkeren, die voor deur nr 2 stond te wachten. We namen plaats in de wachtkamer in afwachting van datgene wat zou gaan gebeuren.
Nog geen 10 minuten later werd de Mercedes naar binnen geroepen. Hij ging deur nr 3 binnen. Conform het verzoek reed ik de Ducato naar de plek waar de Mercedes had gestaan. Nog voordat ik de wagen kon verlaten, gebaarde een keurmeester, dat ik de camper naar binnen mocht rijden. "Zo, zo, wat een snelle organisatie", dacht ik en reed de Duc vrolijk naar binnen. Ik moest in de lengte over een lange diepe goot / smeerkuil rijden, van waaruit monteurs de voertuigen van onderen kunnen bekijken. In dit geval lag er niemand in de goot.
Een jongeman stelde zich voor en vroeg naar de documenten. We gaven nog even een toelichting en toen kroop hij de wagen in voor de controle. Vooraf checkte hij het chassisnummer en nog wat andere technische gegevens van de Ducato. Na de controle van de binnenruimte mocht ik van hem op mijn verzoek even de smeerkuil in, om de wagen van onderen te bekijken. De keurmeester ging mij voor en keek even mee. Hij vond de onderkant er behoorlijk goed uitzien.
Daarna moest de wagen gewogen worden. Daarvoor moest ik weer buiten zijn. Vooraf kregen we nog de gelegenheid om eventueel zware spullen uit de bak te verwijderen. Maar dat hadden we thuis al gedaan. Op de weegbrug moest ik de cabine verlaten en in de regen wachten. Na de weging moest de camper weer naar binnen, waar de eindafhandeling achter de computer plaatsvond. Het was vrij rustig in de immens grote garage. De zitplaatsen waren goedgekeurd. De wagen mocht weer de regen in en wij naar de balie. Daar betaalden we 55 euro voor de keuring. Dat is nog geen 14 euro per extra zitplaats. Over een week of twee krijgen we een schriftelijke bevestiging van de RDW. Het was voor mij de eerste keer dat ik bij de RDW was. Ik moet zeggen : top! Klantvriendelijk en meer dan op tijd.

Zweden in paniek

Nee, dit is geen bericht van Fox News. Het is een bericht van een Zweedse politieman. De Zweedse politieagent is zeer ongerust. De grote stroom van migranten, de daarmee samenhangende criminele bendes en het religieus extremisme vormen een groeiende bedreiging voor de Zweedse rechtsstaat, aldus de Zweedse politie.
Het interessante aan dit nieuws is, dat de agent vindt dat de Zweedse overheid alsmaar blijft volhouden dat het met de komst van al die migranten best wel meevalt. Er wordt flink met misdaadcijfers gemanipuleerd, om die beweringen overeind te houden, aldus deze meneer. De benauwde situatie rond migranten in Zweden is al vaker gemeld door gerenommeerde kranten. Met name in de tijd van de moordpartij door Breivik. Maar ook de Zweedse overheid blijft in de ontkennende fase hangen. Er zijn deskundigen die ervan overtuigd zijn, dat Zweden afglijdt naar een anarchie. Malmö staat te boek als de meest misdadige stad van West Europa. Voor de feiten hieromtrent moet men niet bij de reguliere Zweedse pers zijn. Die verzwijgt dergelijke info (van hogerhand?). Gelukkig is er ook eerlijke Zweedse pers, zoals Sydvenskan.
Ik blijf erbij, echte vluchtelingen en mensen die op een positieve manier willen bijdragen aan onze maatschappij, zijn altijd welkom. Voor de rest moet een strak uitzettingsbeleid gevoerd worden. Maar ja, onze Jan Salie overheden vinden het veel gemakkelijker een weerloos kind, dat nota bene hier geboren en getogen is, uit te zetten dan een import crimineel of illegaal.

Werken na je 65 ste

"Mooi niet", zeg ik dan. De invoering van die regel is gewoonweg een lachertje. Een manier om de blunderende pensioenfondsen weer overeind te helpen. Laten we wel zijn : niemand zit te wachten op oudere werknemers. Werklozen ouder dan 50 komen nauwelijks weer aan de slag. En wat te denken van de mensen met zware beroepen. Niet alleen fysiek, maar ook psychisch zwaar. Is daar tijdig ander werk voor om hen te behoeden voor een pensioenperiode in bed of een inrichting?
De overheid kan wel van bovenaf wat roepen, maar ga zoiets als 'langer werken' eens implementeren in de praktijk. Dan pas zie je wat een onzin men uitkraamt. Misschien zegt de nieuwe generatie : "We gaan na onze opleiding maar eerst van ons leventje genieten." Of wel : we stellen het werken maar uit. Mijn idee hoor! Geniet er maar eerst van, voordat men je dat ook afpakt. We zijn niet primair op de wereld om te werken.
Er zullen best wel ouderen zijn, die langer willen werken. Die hebben geen hobby (ik ken ze!) of een chagrijnige partner (van horen zeggen). Het zijn de werknemers die 's morgens over perrons rennen om hun thuissituatie te ontvluchten. Want of die baas nou zo leuk is, dat betwijfel ik. Na kantoortijd viel het aantal hardlopers erg mee. Haha!
Voor de mensen die al een rot hekel hebben aan hun baan, is nog langer werken een regelrechte ramp. Het lijkt me veel beter om het pensioen te koppelen aan het aantal jaren dat men heeft gewerkt. Dan kan men zelf bepalen wanneer men wil stoppen met werken.

Suggestieve en tendentieuze berichtgeving

Vanmorgen keek ik, zoals vaker, naar het nieuws. Ik zag een stukje van (het linkse) Amnesty International, dat weer een rapport presenteerde. De overigens vaak nuttige organisatie beklaagt zich dit keer over de omgang met migranten en vluchtelingen door de westerse gastlanden, waaronder Nederland.
Helaas scheert ook Amnestie alle nieuwkomers hier over een kam : vluchteling. Ook werden Rutte en Wilders geciteerd. Maar dan op een manier alsof zij willekeurige vluchtelingen en/of migranten op een soort vijandige manier bejegenen. Ik weet beter. Even voor Amnesty : Het gaat om mensen die zich hier misdragen, niet willen werken en zich bezighouden met criminele activiteiten. Mensen waarvan we hopen, dat ze zich een keer 'normaal'gaan gedragen en mensen waar we er graag 'minder' van zouden willen hebben.
Het lijkt mij een goede zaak om mensen van Amnesty eens 's avonds in hun eentje of desnoods met z'n tweeën door bepaalde wijken van steden in ons land te laten wandelen.
In een ander bericht wordt de aanpak van illegalen in Amerika gemeld. Helaas ging dat gepaard met een tendentieuze tekst. Normaal spreken wij hier over het uitzetten van illegalen. Maar dit keer werd het woord 'deportatie' gebruikt. Dat woord werd tot dan hier alleen gebruikt in relatie tot de Jodenvervolging. Manipulatief woordgebruik. Het leert mij redacties kennen. Het is in Amerika to be deported, hier uitzetten.

Stamboom perikelen

Ik heb al een tijdje niet aan de stamboom gewerkt. Eerlijk gezegd werd ik wat depri van al die e-mails van dat systeem. De e-mails stellen mij op de hoogte van nog meer gevonden familieleden. Inmiddels staan ruim 200 mutaties te wachten om door mij gecontroleerd en eventueel bevestigd te worden. Wat een werk! Ik zou het ook anders kunnen zien. Er gewoon maar vanuit gaan dat we allemaal familie van elkaar zijn. Haha!
Ik wil mijn zoektocht wat gaan afbakenen. Zowel in de aftakkingen als in de tijd. Toch is het best wel een interessante zoektocht. Wat een familie zeg!

Roemenen tegen corruptie

De afgelopen weken hebben velen in Roemenië geprotesteerd tegen een wet, die o.a. corrupte ambtenaren gratie moest verlenen. Het waren sinds 1989 (val van het communisme) de grootste demonstraties. De wet hield in, dat wie voor minder dan 44.000 euro fraudeert / corrupt is, geen straf krijgt. Let wel, gemiddeld verdient een Roemeen ongeveer zo'n 600 euro bruto/maand. Zo'n wet kan enkel door corrupte mensen bedacht zijn. Eigen belang dus. Volgens de regering zijn de gevangenissen overvol, vandaar het wetsvoorstel. Omgekeerd begrijp ik dat de gevangenissen in het overigens zeer mooie en vriendelijke land vol met corrupte lieden zit.
De vredig verlopen demonstraties ( anti-Trump mensen : dat kan dus ook!) geven in elk geval nog een positieve kant : Roemenen willen geen corruptie. Dat is goede hoop voor de toekomst van dat land. In Oekraïne is men nog niet zover. Daar tiert de corruptie nog welig en het lijkt alsof iedereen daar het wel goed vindt. Natuurlijk is dat niet zo, maar wie probeert er in zo'n land te protesteren? Zelfs de EU zwijgt daarover. Maar niet tegen de Roemenen. Vreemd. Oekraïne heeft al miljarden aan EU geld laten verdwijnen. In de zakken van de regerende politiek. En toch blijft de EU maar aan dat corrupte land trekken. Soort zoekt soort?? Er zijn meer landen die moeite hebben met de EU. Met name een aantal oost Europese landen, waaronder Hongarije, Tsjechië, Slowakije en Polen. De EU wil te veel en te snel. Het lijkt mij onmogelijk een land in een paar jaar tijd van een communistisch naar een democratisch model om te vormen. Daar zijn nieuwe generaties andersdenkenden voor nodig. Toch houdt de EU vast aan haar beleid. Dat kan naar mijn idee alleen leiden tot meer weerstand. Kijk maar naar Polen. De Polen hebben voor rechts (conservatieven, die kritisch zijn ten aanzien van de EU) gekozen, maar de EU accepteert dat niet. Hoezo, baas in eigen land?

Aan de leugendetector

Soms lees ik over mensen, die, hoe zeg je dat, met leugendetector verbonden zijn geweest of aan een leugendetector gelegen hebben? Opvallend genoeg stelt een groot aantal van hen, dat zo'n apparaat liegt waar je bij zit. Het zijn dan wel heel toevallig mensen, die al vaker veroordeeld zijn geweest voor dezelfde feiten of verslaafd zijn aan het liegen.
Er zijn gelukkig ook gevallen bekend, waarin mensen die beschuldigd werden van iets, via een leugendetector bewezen hebben, dat ze onschuldig zijn. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe betrouwbaar zo'n test is. Het schijnt zo te zijn, dat als men een rustgevend middel genomen heeft (zoals bij voorbeeld valium), de uitslag positief beïnvloed kan worden. In veel gevallen worden de resultaten van zo'n test niet officieel erkend.
Zelf heb ik nog niet aan zo'n detector gelegen. Gelukkig maar, want dat ding zou mij als leugenaar bestempelen. Ik ben namelijk bang dat ie in voor mij bekende gevallen, niet mijn waarheid zal geloven. Die paar gevallen achtervolgen mij al mijn hele leven. Als ik op de vraag "Bent u 67 jaar?" volmondig 'ja' antwoord, gaat de naald als een gek tekeer. Ik lieg dus. Ook op de vraag of ik hier in Nederland geboren ben, zal het apparaat mijn 'Ja!' ongeloofwaardig vinden. En als men mij vraagt of ik Maleis of Bahasa spreek en ik 'Nee' antwoord, draait de leugendetector bijna in de soep. Dat laatste gebeurt pas echt als ik 'Ja' antwoord op de vraag of ik weleens rijst met erwtensoep heb gegeten. Zo'n leugendetector heeft zo zijn eigen (voor)oordelen.

Christelijk watje

Bijschrift toevoegen

Op een zeker moment besefte ik, dat ik me te christelijk gedroeg. Dat klinkt misschien vreemd, maar toch was dat zo. Ik was te veel doordrongen met het Bijbelse  'heb uw naasten lief' en 'de andere wang toekeren'. Zowel mijn moeder als mijn oma huldigden die standpunten, als ik me beklaagde over pestkoppen. Ik weet nog heel goed de eerste keer dat ik van die opvattingen afweek. Aan bijna dagelijkse pesterijen maakte ik een eind, door de pestkoppen een flink pak op de donder te geven. Met als verbluffend resultaat : het pesten door die drie hield op! Ik ben me sindsdien weerbaarder gaan opstellen. Misschien raakte ik daardoor geïnteresseerd in kracht- en verdedigingssporten.
Later moest ik weer aan mijn eigen ervaringen denken, toen een van onze kinderen thuiskwam met het verhaal dat ie gepest werd, waarbij ook geslagen en geschopt werd. Ik adviseerde hem nog harder terug te slaan en/of te schoppen. Blijkbaar is dat toen gebeurd. Ik kreeg namelijk een verontwaardigde (christelijke) schooljuffrouw op mijn dak. "Slaan en schoppen mag niet!", zei ze boos. Ik verweet haar dat zij slecht of misschien helemaal geen toezicht hield tijdens de schoolpauzes op het plein. Dus beschouwde ik de incidenten ook als zijnde haar schuld. Ik heb mijn kinderen in elk geval geleerd van zich af te bijten en zeker niet de andere wang toe te keren. Het was geenszins mijn bedoeling vechtersbaasjes van hen te maken. Wel dat ze weerbaar zouden zijn, dan ik in eerste instantie was. Wat die naastenliefde betreft : als iemand je bedreigt of zo maar slaat, gaat die Bijbelse vlieger niet op.
Terugkijkend heb ik niet zo vaak gevochten. Mijn laatste schermutseling dateert uit 1970. Het kostte die jongeman na een paar waarschuwingen, een paar voortanden. Natuurlijk schrok ik daar zelf van. Maar ja, hij had erom gesmeekt en dan ben ik sociaal genoeg hem te geven waar ie om vroeg.
Ik heb ervaren dat mijn christen-zijn in mijn jeugd geleid heeft tot een soort watjes-houding. Gelukkig ben ik op tijd bekeerd. Ik voel me er prima onder en heb er geregeld mijn voordeel mee gedaan. Ik laat me sindsdien niet meer aan een kruis nagelen; ik ben Jezus niet.

Op naar het Malieveld?

Onze koning heeft een speciaal gebaar gemaakt naar zijn onderdanen. Ze mogen op zijn verjaardagsfeestje komen! Ik vind het een heel bijzonder initiatief, dat wel. Willem Alexander en zijn Maxima proberen zodoende nog dichter bij het gewone volk te komen staan. Daar kan onze regering een voorbeeld aan nemen. Die staat heel erg ver van ons af. Net zover als van de realiteit.
Helaas mag niet iedereen op het feestje komen. Er is een selectie gemaakt. Er mogen 150 gewone mensen komen, die op dezelfde dag jarig zijn als de koning. Ze moeten ook minstens 20 jaar zijn en hun verjaardag moet een kroonjaar zijn. Zeg maar, dat de dan bereikte leeftijd door 5 gedeeld kan worden. Het zijn natuurlijk veel meer dan 150 mensen, die aan de criteria zullen voldoen. Dus wordt er ook geloot. Ik weet niet of de loting op de nationale tv wordt uitgezonden. Net als bij het voetbal. Hoe dan ook, het lijkt mij een leuke verjaardag te gaan worden.
Ik vraag me af in hoeverre tegenstanders van het Koninklijk Huis de uitnodiging met andere ogen bekijken. Gaan zij roepen dat er sprake is van verjaardag-discriminatie en/of haat jegens mensen met een andere leeftijd?  Komt er weer een enorme menigte naar het Malieveld om te protesteren? Of zal men (weer) selectief de mond houden?

Pekel weggespoeld

Zoals voorgenomen heb ik beide gemotoriseerde tweewielers een wasbeurt gegeven. We hebben door pekelvocht gereden, toen we naar Kampen zijn gereden. Delen van de droge B-weg lagen in de schaduw, waar het nog nat was van smeltwater.
Pekel is goed om vis en vlees in te bewaren. Al moet ik zeggen dat toen ik de eerste keer in een ton vlees in pekelwater zag liggen, ik spontaan last kreeg van een anti-peristaltische beweging. Voertuigen reageren anders op dat zoute goedje.
Ze gaan roestbruin uitslaan. Op aluminium zie je opeens bloemkool groeien. Zo'n wasbeurt biedt gelijk de mogelijkheid om de tweewielers te controleren. De spatlap die ik op de Hanway gemonteerd heb, doet zijn werk uitstekend. Het blokje was zo goed als gevrijwaard gebleven voor opspattend vuil en nattigheid. Op Sonja's snor zag ik, dat het blokje aan de achterkant (recht tegenover het achterwiel) behoorlijk veel vuil vangt. Daar zit wel een spatbordje, maar dat is duidelijk te kort. Dat wordt dus nog een spatlap monteren. Voor het overige viel het erg mee wat het vuil betreft. Beide fietsen zijn weer schoon en pekelvrij.

Haaruitval

Fenna heeft een mooie, zelfreinigende vacht. Ze gaat hooguit twee keer per jaar onder de douche voor een echte wasbeurt. Voor de rest zwemt ze en droogt ze weer mooi op. Ze ruikt ook niet erg als haar vacht nat is van de regen. De modder op haar vacht valt eraf als die opgedroogd is. En wat denk je? Fenna heeft telkens weer een mooie, schone vacht!
Momenteel verliest ze weer veel haren. Zo'n twee keer per jaar heeft ze een periode gedurende welke ze relatief veel haar verliest. In die periodes kam ik haar een keer in de week. Meer is niet nodig. Fenna vindt het heerlijk om gekamd, geborsteld of op welke manier dan ook verzorgd te worden. Ze laat zich gewillig in de bek kijken (mag ook bij een gegeven

...de schone slaapster....

hond) en haar oren controleren. Alleen haar staart heeft een beschermde status. Dan moet ik haar even vermanend toespreken met woorden als Foei! en Blijf! Ze weet heel goed dat ze zich dan rustig moet houden. Dan kam ik haar staart weer tot een fiere witte pluim omhoog steekt.
Af en toe knip ik ook wat haar weg. Zoals aan de onderkant van de oren. Op die plekken gaat het langere haar snel klitten. Natuurlijk wordt ook het haar tussen de kussentjes van haar poten kort gehouden. Fenna heeft geen enkele last van lopen in de sneeuw. Daar hadden de bouviers meer last van. Ze kregen al snel klonten sneeuw tussen de tenen en gingen dan mank lopen.

Voorbereiding RDW keuring

Ter voorbereiding van de keuring door de RDW, heb ik de bagagebakken annex mogelijke zitplaatsen wat opgeruimd. Ik ga er vanuit, dat de keurmeester ook in de bakken wil kijken om de constructie te beoordelen. Zo'n controle gaat gemakkelijker als die bakken zo goed als leeg zijn. Het zijn in wezen twee lange kisten, die tegen de zijwanden en de vloer van de wagen gemonteerd zijn. Allemaal houtmaterialen dus.
De eisen die aan de extra zitplaatsen gesteld worden zijn niet echt zwaar te noemen. Dat heeft o.a. te maken met de leeftijd van de bus. Per gewenste zitplaats moet 40 cm beschikbaar zijn en een gewicht van 75 kg moeten kunnen dragen. Dat laatste geldt niet alleen voor de constructie, maar ook in relatie tot het maximaal toegestane gewicht op de achteras. Voor de vier plekken (twee aan elke kant) betekent dat 300 kilo extra gewicht. Dat is dan 150 kilo per wiel. Nou, dat kan die achteras gemakkelijk hebben. Aan elke kant twee zitplaatsen (80 cm totaal) is wat de ruimte betreft ook geen probleem. De banken zijn namelijk 130 cm lang.
Omdat de passagiers straks in de lengterichting komen te zitten, zijn geen veiligheidsgordels vereist. Woensdag is het zover. We zijn benieuwd! We hebben liever legale zitplaatsen, dan stiekem met gesloten gordijnen te moeten rondrijden. Om maar te zwijgen over de mogelijke risico's. Wat dat laatste betreft overwegen we toch heupgordels te monteren. Al was het maar om passagiers op hun plaats 'vast te binden'.

De deur staat altijd open

Maar dat is anders

Toen Trump besloot de grenzen te sluiten voor een aantal moslimlanden, stond een groot deel van de wereld op z'n kop. Opvallend genoeg niet die landen, voor wie de grenzen gesloten werden. Die begrepen het wel. Men sprak verontwaardigd over discriminatie (voor die sufferds : een grens hebben /trekken is altijd discriminatie) en islamofobie. Maar ja, het ging over terrorisme bestrijding, sufferds. Als ik Volendammers zou uitsluiten, dan ben ik toch geen palinghater? Haha! Ik ben niet gek!
Hier in Europa doet men hetzelfde : mensen uit bepaalde landen uitsluiten. Bij ons heet dat : opvangen in de regio. Of wel : tot hier en niet verder! In wezen hetzelfde als wat Trump doet. Maar natuurlijk is dat 'anders'. Wij trekken ook een grens, alleen ligt die niet in eigen land! Dus eigenlijk is dat nog erger, dan je eigen voordeur sluiten. Het opvangprobleem wordt verschoven naar andere (minder ontwikkelde) landen. Da's handig! Selectief gezeur en gedrag dus en misbruik maken van anderen.
Er zijn sufferds die denken dat als je stiekem mijn huis bent binnengekomen, je tot mijn familie behoort. Haha! Op nationaal niveau is dat echt niet anders. Een illegaal is dus geen immigrant. Ik zie bijna wekelijks dat men in Australië op illegalen jacht maakt. Dat heet handhaving, mensen. Eng woord hè?
In eigen land waarschuwt de politie met name ouderen niet zomaar de deur open te doen als er aangebeld wordt. Huh? Ja, we weten het wel. Maar zodra het over onze nationale deuren gaat, staan die wagenwijd open. We hebben wel een bel, maar die wordt nauwelijks gebruikt.
Wij hebben ook al een aantal mensen gewaarschuwd niet zomaar de deur open te doen. Ze kijken niet eens door het raam om te zien wie er aangebeld heeft. Dat kan al langere tijd niet meer. Veel ouderen zijn nog te goed van vertrouwen. Net als onze overheden, die hen waarschuwen. We adviseren ouderen ook 's avonds helemaal niet open te doen. Voor je het weet staan er een paar hoofddoekjes of bivakmutsen in je huiskamer. En vergeet niet : ook ouderen worden in elkaar gemept door die stoere lui.
Het lastige is de woning toch toegankelijk te houden voor hulpverlening. Een reservesleutel bij een vertrouweling in de buurt is dan ook handig.

Een nieuwe jethelm

Toen ik laatst met dat mooie weer mijn ouwe trouwe Nolan jethelm van mijn knar trok, dwarrelde er gruis naar beneden. Het bleek dat de voering aan het vergaan was! Toen ik me dat realiseerde, wist ik ook waarom de helm opeens een stuk ruimer zat. Mijn hoofd was niet gekrompen, maar de vulling in de helm was verpulverd / vergaan. Toen ik in de jethelm keek, bleek al het schuimplastic te zijn verdwenen. Nou ja, verdwenen, er zat veel in de vorm van korreltjes in mijn haar. Douchen dus.
Ik besloot onder de douche een nieuwe jethelm te kopen. Met de shampoo in mijn haren kon ik niet meer precies herinneren, wanneer ik die Nolan helm gekocht heb. Ik heb hem minstens 20 jaar. Erg hè? Ik weet dat zo'n helm ook vanwege zijn leeftijd vervangen moet worden.

oude Nolan op de Seeley

Maar ik besloot in plaats van vervangen niet op mijn kokosnoot te vallen. Ik vind dat soort helmen vooral zomers erg fijn om te dragen. Beter dan de integraal die ik heb. Vooral vanwege mijn bril. Dit keer wil ik een jethelm met ingebouwde zonnebril in de vorm van een gekleurd vizier. Dat heb ik ook op mijn integraal helm en dat bevalt prima.
Op het internet  zag ik een fraai exemplaar voorbijkomen. Ik wist gelijk : dat gaat hem worden! Een beetje retro en mooi in stijl met mijn Hanway bromfiets. Het is een LS2 Dinoco OF561. 't is maar dat je het weet. Ik laat hem op een afhaalpunt hier in de buurt afleveren. Dan hoef ik niet per se thuis te zijn, want het wordt een druk weekje. Verwacht ik.

We gaan door!

De gemeente vroeg ons of we ook dit jaar weer gaan werken aan de sociale cohesie. In een reactie heeft Sonja de stand van zaken weergegeven, met daarin de melding dat drie bewoners zich hebben 'teruggetrokken'. Dat is voor de gemeente geen bezwaar. We mogen die lege plaatsen laten innemen door anderen uit de buurt. Daar zijn we blij mee.
Er is hier in de buurt nog een aantal kandidaat-deelnemers. We gaan conform de regels een plannetje opzetten voor dit jaar en de kandidaten polsen of ze het ook leuk vinden om deel te nemen.

Op de tenen lopen

Tijdens een therapie vertelde men mij, dat ik op mijn tenen liep. Met gemak hoor, want het was na al die jaren een tweede natuur van mij geworden. Ik moest ondanks de vragen goed nadenken, waarom ik dat ben gaan doen. Er waren situaties voorgevallen, die ik blijkbaar vertaald heb in : nog meer mijn best doen. Zo kwam ik als ervaren programmeur midden jaren 70 bij een bedrijf, waar ik een paar leerling-programmeurs moest begeleiden. Anderhalf jaar later bleek hun salaris hoger te zijn dan het mijne. Ik had die situatie moeten aanvechten, maar ik heb die vertaald in nog meer mijn best doen. Ik heb ook situaties meegemaakt, waarin men van mij meer verwachtte of eiste dan van mijn collega's. Toen heb ik me daar wel over beklaagd. Zonder succes. Ik ben toen nog meer op mijn tenen gaan lopen. Op een gegeven moment heb ik blijkbaar het gevoel gekregen telkens weer beter en meer te moeten presteren dan de ander. Dat bracht ook een bepaalde mate van stress met zich mee.
Ik herinner me nog een gesprek met een vrouwelijke collega, die zich erover beklaagde, dat ze meer moest presteren dan onze mannelijke collega's. Ik herkende weliswaar dat gevoel en het stukje onrecht daarin, maar toen zei het mij verder niets. Die herkenning kwam dus niet zomaar opduiken. We waren lotgenoten. In het algemeen weten vrouwen ook wel dat ze vaak op hun tenen moeten lopen.

Eh.., eh..., eh....

In de jaren 60 leerde ik op school al presenteren. Ik kreeg niet echt een stukje theorie vooraf, zoals later tijdens mijn werk. Ik kreeg wel wat tips. Inhoudelijk ging het om gelezen boeken. Die presentaties noemde men toen Spreekbeurten. Onder die tips het verbod(!) om het bekende eh... te gebruiken. Dat was in die tijd not done. Volgens mijn leraar Nederlands betekende dat stopwoordje met pauze, dat je de tekst kwijt bent of moest nadenken. Als ik over een antwoord moest nadenken, moest ik de mij gestelde vraag hardop herhalen en niet in een stilte terechtkomen. Dat herhalen van de vraag hoor ik nog geregeld. Het leuke is dan dat je de respondent ziet nadenken
Tegenwoordig hoor ik alsmaar dat eh, eh, eh als mensen het woord voeren. Het valt mij ook op, dat veel mensen niet meer in staat zijn gewoon een recht toe recht aan antwoord te geven op een vraag. Op de vraag "Hoeveel groot is uw totale schuld?", krijgt men dan een bloemig, uitgebreid antwoord waar het totaalbedrag niet in voorkomt.
Het getreuzel met eh, eh, eh geeft ook vaak aan dat men een eerlijk antwoord wil ontwijken of juist op die manier een eerlijk antwoord geeft. Op een vraag "Houdt u nog van hem?", verwacht ik een volmondig ja of nee. Zodra het eh, eh, eh wordt is het wat mij betreft dus 'nee'. Ik eh... laat het eh.... maar hierbij.

Meneer voelt zich gepasseerd

Soms doen leidinggevenden hun werk niet of niet naar behoren. Daar ga je dan over praten. Vaak niet een, maar meerdere keren. Maar soms haalt al dat gepraat niets uit. Dus zoek je het maar hogerop, want je weet dat je in je recht staat. Dat heb ik in militaire dienst geleerd. Het opvallende is dan, dat je directe leidinggevende zich gepasseerd voelt! Met gevolg dat je weer bij hem op het matje moet komen, om daarover de wind van voren te krijgen. Immers, op hoger niveau weet men nu ook van zijn doen of laten en dat vindt meneer niet prettig. Net zoals ik het niet prettig vond, dat hij dwars lag.
Iemand mag zich gepasseerd voelen, als ie niet geraadpleegd is. Maar vaak is dat niet het geval.
Zo weigerde mijn commandant mij bijzonder verlof, toen ik als getuige een bruiloft van een familielid wilde bijwonen. Er waren geen oefeningen gepland of andere belangrijke activiteiten. En toch weigerde mijn commandant mijn verlofaanvraag te fiatteren. Dus zocht ik het hogerop. Van de besnorde bataljonscommandant Elstak,  kreeg ik wel toestemming. Met alle gevolgen van dien. Mijn commandant voelde zich gepasseerd. Of, om in diensttermen te blijven : hij voelde zich op zijn pik getrapt. Dat hij twee keer op de mijne trapte, deed niet ter zake.
Helaas werd ik niet op staande voet ontslagen. Dat voorval werkte dus de rest van mijn diensttijd door.

Een extra massakabel

Ik heb zwarte klauwen tengels opgelopen. Heerlijk! Toen ik vorig jaar de startmotor liet reviseren, maakte de technicus mij erop attent, dat een kabel ontbrak. Ik had op die startmotor een loos gat met schroefdraad gezien, maar ja ik ben geen Ducato specialist. Volgens de startmotorspecialist hoort daar origineel een massakabel aangesloten te zijn. Nou, zo'n kabel heb ik, toen ik die startmotor bekeek, dus niet gezien. Onder de motorkap was ook geen losse massakabel te vinden. Zo'n kabel is behoorlijk dik, dus niet zo gemakkelijk over 't hoofd te zien.

een loos gat (dacht ik)

Vanmorgen besloot ik die massakabel maar alsnog te gaan aanbrengen. Ik heb de afgelopen periode nogal wat gelezen over problemen met de massaverbindingen van Ducato's. Italianen en elektra dus, net zoals bij mijn eerste Fiat, die bijna 30 jaar jonger was dan deze bus. Waarschijnlijk een familietraditie.
Er is speciaal gevlochten lint op de markt, die als massakabel verkocht wordt. Zo'n lint zit ook op de accu van de Ducato. Maar dat spul is nogal prijzig, vind ik. Dus heb ik naar alternatieven gezocht. En gevonden! Ik heb de min-kabel van een nieuwe startkabelset gepakt. Eerst heb ik de benodigde lengte bepaald en toen ben ik die kabel gaan slopen. Ik bedoel natuurlijk demonteren. Aan de uiteinden zaten klemmen. Die heb ik netjes verwijderd. Ik hield na nog wat prutswerk twee uiteinden over met mooie verkoperde uiteinden. Wat wil een mens nog meer? Niets meer, maar wel wat minder. Ik heb die uiteinden dusdanig bewerkt, dat ik twee platte montagestrippen overhield. Rechthoekig plaatjes, waarin ik in elk een 8 mm gat geboord heb. Daarna heb ik de kabel ingekort en een van de montage plaatjes verwijderd en op het korter stuk gemonteerd. Beide uiteinden heb ik ook gelijk maar gesoldeerd. Voor de zekerheid.

...op de startmotor gemonteerd...

Toen de korte massakabel klaar was, heb ik het montagepunt op de startmotor blank geschuurd en met wat kopervet behandeld. Daarna heb ik de kabel op de startmotor geschroefd. Dat klinkt simpel en snel, maar het was nog een tijdrovend klusje; de sleutelruimte was erg beperkt. In dit geval was geduld geen schone zaak, want ik kreeg pikzwarte handen van dat gepeuter. Iemand zei ooit dat geduld een vorm van wanhoop is. als deugd vermomd. Nou dat klopte ook wel in dit geval. Het was een heel gedoe om de kabel met de bout in het gat te krijgen. Dat was werken met een duim en één vinger. Maar uiteindelijk lukte het. Met een steeksleutel kon ik slechts zeer kleine slagen maken. Ik zag mezelf al tot diep in de namiddag bezig, maar dat viel dus mee.
Het andere uiteinde heb ik op de carrosserie bevestigd, waar al een andere massakabel gemonteerd was. Ik heb dat bevestigingspunt en die van de bestaande kabel eerst maar goed geschuurd en schoongemaakt. Daarna heb ik de extra massakabel eraan toegevoegd en de boel weer vastgedraaid. Zo, die kabel zit er nu dus alsnog op.
De zon schijnt, de temperatuur is lekker, dus ik ga de Hanway maar eens een wasbeurtje geven. Dan kan de gepekelde roestduivel zijn werk tenminste niet meer voortzetten.

Strafwerk

Op de lagere school, de basisschool, heb ik een paar keer strafwerk gekregen. Weliswaar geheel terecht, maar wat een domme straf. Zo moest ik een keer voor straf 100 keer schrijven : "Ik mag niet praten in de klas." Zo'n straf is alleen een regelrechte straf voor het handschrift, maar gaf de straf uitdelende leerkracht blijkbaar een zeer goed gevoel. Natuurlijk heb ik ook met twee potloden geschreven. Het ging louter om de kwantiteit, dus krassen maar. Zaak was wel om niet eerst met een pen te beginnen en later met een potlood verder te gaan. Zo'n verandering trok de aandacht. In die tijd waren balpennen uit den boze. Het was de kroontjespen of het potlood.
Bij de derde of vierde keer dat ik op die manier strafwerk kreeg, had ik een plannetje bedacht. Het was namelijk zo, dat wanneer je het strafwerk niet op tijd inleverde, verdubbelde die meester het! Toen ik op die manier 1.000 keer iets moest opschrijven, liet mijn leraar het strafwerk maar voor wat het was. Hij vroeg mij er niet meer naar. Later dacht ik in die geest over schulden. Als ik een kleine schuld zou hebben, dan had ik een probleem. Als ik een paar miljoen schuld zou hebben, dan had de bank een probleem. Haha!
Ik had liever voor straf extra rekenwerk gekregen. Daar was ik behoorlijk goed in. Of desnoods iets lezen of leren. Maar dat straf schrijfwerk vond ik als kind al nergens op slaan. Zeg maar : " Pedagogisch onverantwoord."
Ik had trouwens liever strafwerk, dan dat ik moest nablijven. Van dat strafwerk merkte mijn moeder niets. Ik kraste dat stiekem buiten haar gezichtsveld. Maar later thuiskomen....., dat leverde extra straf op : huisarrest!

Uiterlijk vertoon

Tijdens sollicitatie- en intakegesprekken moest ik op allerlei zaken letten. Ten tijde van de handgeschreven sollicitatiebrief, speelde het handschrift ook een rol. Grilligheid, netheid, sociale houding, nauwkeurigheid enzovoort kwamen dan ter sprake. De meeste sollicitanten waren gekleed in een net pak. Maar zo'n pak zegt dus niet alles. Vaak kon ik zien of de persoon zich thuis voelde in dat pak of niet. Ongepoetste schoenen vormden ook een onderdeel.
Ik moest ook op de handen letten. Niet alleen of ze druk aan het friemelen waren of open stonden, maar ook hoe het met de nagels gesteld was. Vieze, schone of afgekloven nagels vertelden ook iets over de persoon. Later kwam daar het interieur van de auto bij (het dagelijks leven van de persoon) en weer later het gezicht. Ja, een gezicht spreekt boekdelen. Chinezen weten daar veel van. Zelf zie ik nauwelijks verschil tussen Chinese gezichten. In een Chinees restaurant hier werken een paar mooie Chinezen. Maar ik kan ze nooit weer voor de geest halen. Wat ik hierna schrijf over gezichten, is dus datgene wat Chinezen zien in relatie tot het karakter.
Mensen met een groot rond hoofd zijn traag en passief. Ze eten graag en hebben last van overgewicht. Wijlen Mao en Kim van Noord Korea dus. Voor mensen met een ei-, peer of hartjes-vorm hoofd moet men wat oppassen. Daar zitten wat haken en ogen aan. Aldus de Chinezen. Maar hoe zit het dan met Mao en Kim?
Trouwens, die ogen zeggen -volgens de Chinezen- ook veel over het karakter. De ogen vormen de spiegel van de ziel. Ik beperk me maar tot de uitpuilende ogen. Dat zijn mensen die onbetrouwbaar, egoïstisch, eigenwijs zijn en chronisch in de problemen zitten. Volgens mijn moeder had ik als kind soms grote ogen. Maar dan ging het ergens anders over dan over vol ideeën, krachtig, hartelijkheid en intelligent.
Dan de neus. Over mijn neus : de stompe / platte neus staat voor betrouwbaarheid en evenwichtigheid, gemakkelijke carrièremakers die graag afmaken wat ze beginnen. Ze willen graag een stabiele relatie. Hum, niet gek. Alleen jammer van die 'corpora aliena' en dat ie soms verstopt is.

Onder strenger regime

Het ministerie van Defensie wil gepensioneerde militairen inzetten, om de jongelui te trainen. Een generaal beklaagde zich onlangs over de manschappen van tegenwoordig. Ze hebben nauwelijks conditie, eten ongezond en psychisch kunnen ze niet tegen een stootje. Volgens mij mankeert het ook aan enige intelligentie. Of zijn ze levensmoe? Want wie wil er nou met die oude meuk en tekorten aan brandstof en munitie als vrijwilliger een oorlog in? Kortom, die helm past iedereen. De oude knarren hebben meer kennis van de vijand (= nog steeds de Russen en niet de terroristen in ons eigen land), omdat zij de Koude Oorlog hebben meegemaakt. Ondanks al die ellende met ons leger, wil men er miljarden inpompen. "Een vlag op een strontschuit", zei mijn Onderzeedienst-pa eens. Mijn pa had vaak gelijk.
Fenna moet ook onder een strenger regime geplaatst worden. Ze gaat de laatste tijd steeds meer waaks worden. Bij het minste geringste gaat ze blaffen. Vergeleken met onze vorige honden is het bij Fenna heel lastig een slag voor te zijn. Ze flipt van 0 tot 10 in een fractie van een seconde. Ze is van nature erg alert. Onze vorige honden moesten we soms wakker maken, omdat er een vreemd sujet voor de deur stond. Fenna blaft al voordat we iemand zien of horen. Heel vervelend. Volgens onze buurvrouw jankt ze soms als we weg zijn. Dat heeft ze anders nooit gedaan. We hebben de indruk dat ze dominanter wordt. Niet zo zeer als een bazig type, maar meer als een bewaker van de roedel. Het is helemaal erg als kleine Emma hier is.
Sonja mag wel alleen boodschappen doen. Maar als ze Emma meeneemt is Fenna een en al onrust. Na zo'n dagje Emma is Fenna bekaf. We gaan Fenna dus wat strakker houden. Hopelijk helpt het.

Fotoalbums maken

Afgelopen periode heb ik weer een paar fotoalbums gemaakt. Al die foto's liggen anders toch maar ergens zonder verhaal digitaal te zijn. Ik heb eerst de vakanties van 2013 tot en met 2016 gedaan. Met dat album ben ik niet echt tevreden. Ik maakte tot dan albums met het programma van de Hema. Maar dat bedrijf heeft nu een ander programma, waar ik niet zo thuis in ben. Vandaar het tegenvallende resultaat.
Ik besloot toen eens een kijkje te gaan nemen bij andere leveranciers en kwam bij Albelli terecht. Toen zag ik dat het dezelfde toepassing is als die de Hema voorheen gebruikte. Dus ben ik met Albelli in zee gegaan. Als tweede album heb ik het verhaal rond de aanschaf en verbouwing van de camper vastgelegd voor het nageslacht inclusief de trip door Duitsland. Een ander album verhaalt over de overige korte uitstapjes. Ik wacht rustig af totdat zo'n albumboer mij kortingen begint te mailen. Het album van de trips ligt dan al helemaal klaar voor verzending. Een nieuwe met de kleinkinderen ben ik aan het opbouwen. Maar dat wordt pas in juni of juli afgerond. Ik overweeg ook het stamboomverhaal in zo'n album vast te leggen.

Trump pakt Pink Pop aan

Trump blijft flink bezig. Dit keer heeft hij zijn pijlen op onze popcultuur gemikt. Met gevolg dat Pink Pop dit jaar met Justin Bieber opgezadeld zit! Je weet wel, de levende, zingende versie van Ken. Ja die Ken, de transseksuele broer van Barbie. Je zou kunnen zeggen : "Nou dan hebben de reguliere bezoekers van dat popfestival tussen door toch een paar uurtjes vrij?" Ik denk eerder dat ze voor de eieren en/of rotte tomaten gaan, net als ooit met Anouk. Da's toch veel leuker?
Het kan zijn dat niet Trump maar de PP organisatie de hele reutemeteut wil verjongen en tegemoet wil komen aan de Engelstaligen, die het Pink steevast linken aan onze homocultuur. Dus weg met die oude headbangers en verlopen lsd hippies. Leve de homo's, de xtc en shots!

Hanway, eyecatcher

Wat een weertje! Ik ben in de camper bezig geweest. Een beetje opruimen, wat dingetjes uitzoeken en alvast wat voorwerk gedaan voor de komende keuring bij de RDW. Zoals gemeld willen we extra zitplaatsen op het kenteken geregistreerd krijgen. Als dat lukt kunnen we legaal extra passagiers meenemen als het zo uitkomt. Niet om te gaan kamperen hoor, want dat doen we liever met z'n tweetjes. Of beter : drietjes. Want Fenna gaat natuurlijk gewoon mee. Ik heb gelijk maar weer de stofzuiger (dat Aldi apparaat doet het voortreffelijk!) er doorheen gehaald.
Ik ben er nog niet aan toe gekomen de interieurverlichting verder uit te zoeken. Maar dat heeft geen haast.
's Middag zijn Sonja en ik op onze gemotoriseerde 2wielers naar Kampen gereden. Gelukkig kwamen we onderweg geen fietspaden tegen, waar bromfietsen niet toegestaan zijn. Dus reden we zij aan zij. Ik moest mijn snelheid beperken tot zo'n 30 km/uur. De Hanway Raw 50 haalt met gemak een snelheid tussen 45 en 50 km/uur. Ik ben de tweewieler nog aan het inrijden, dus poco poco. Na al die jaren op een motorfiets moet ik echt wennen aan het beperkte vermogen van zo'n bromfietsje. Bij het winkelcentrum in Kampen trok de Hanway veel belangstelling. Maar het was nota bene een mevrouw op een scooter, die mij naar de Hanway vroeg. Ze keek even naar de kentekenplaat, maar twijfelde toch. "Nee mevrouw, het is geen motorfiets", zei ik lachend. Ze vond hem erg bijzonder en een mooie uitstraling hebben. Het ging nog steeds over de Hanway, hoor! Haha. Al snel bleek waar haar belangstelling vandaan kwam.
Haar man heeft een trike. Je weet wel zo'n motor met zijwielen voor mensen met evenwichtsstoornissen, die toch graag een motorgevoel willen opdoen. Maakt niet uit. Al snel hadden we het over (het echte) motorrijden. Erg leuk wat zo'n spontaan gesprekje allemaal oplevert. Ze vroeg naar mijn achtergrond en begon direct over de Indonesische keuken te praten. Dus vloog de ajam pedis en sjokte de babi ketjap voorbij. Ze heeft kennissen met dezelfde achtergrond, vandaar. Ze is erg geïnteresseerd in andere culturen. Gisteren was haar verjaardag en haar man moet nog 8 jaar werken voordat hij met pensioen gaat. Ze hebben naast hun huis een soort carport, waar de trike onder staat. Zo zie je maar weer, een mens ontmoeten en spreken is veel leuker dan Facebook.
Op de terugweg trok de Hanway weer veel bekijks van voornamelijk scholieren. De meesten waren pukkel-koppies en zullen nog even geduld moeten hebben.

Opsporing Verzocht

Afgaande op de trend zal binnenkort het programma Opsporing Verzocht verboden gaan worden. Het programma zet veel te veel getinte mensen in een kwaad daglicht. Tijd om meer autochtonen in beeld te brengen!
Onze nationale veiligheidsdienst verwacht de terugkeer van IS strijders. Deze terroristen zullen niet door de voordeur komen met hun tweede paspoort. De vraag is of men deze terroristen buiten de deur houdt of oppakt en opsluit. Volgens de baas van de veiligheidsdienst hoeven we ons geen zorgen te maken, want het zijn er slechts een kleine honderd.
Het CDA wil dat ons land ten strijde gaat trekken tegen het geweld in de wereld. Nee, niet in eigen land, dat is van minder belang. Buma wil ons krakkemikkig legertje uitrusten met drones die bommen kunnen afgooien. Daar zijn miljarden voor nodig. Voor mij een vreemde combinatie : christelijk en bommen om in een vreemd land andersdenkenden om te brengen.
Jammer dat onze nationale omroepen zo links georiënteerd zijn. Ze geven andersdenkenden geen ruimte om hun zegje te doen en manipuleren het nieuws. Als andersdenkenden worden uitgenodigd, is dat louter om hen af te branden. In het programma Buitenhof ging wat dat betreft de linkse presentatrice Marcia Luyten volledig de mist in, toen ze Jan Roos dacht te kunnen afbranden. Helaas beschikte mevrouw Luijten over een hoge mate van tunnelvisie en onvoldoende kennis van zaken. Gelukkig weet Jan Roos van VNL wel waar ie het over heeft.
Volgens de opiniepeilingen, een instrument om kiezers te manipuleren, groeit de VVD. Als reden vermeldt de NOS (ik citeer) : "één kiezer zei dat hij liever op de VVD stemt, dan uit boosheid stemt." Hoe het met al die andere honderdduizenden kiezer zit, wordt liever niet verteld. Ik gebruik geen Stemwijzer of opiniepeilingen. Ik kijk even achterom om te bepalen op wie ik ga stemmen. Het Oekraïne referendum, de steun aan Griekenland, het vluchtelingenbeleid, hoge kosten van de uitgeklede zorg, de werkwijze van de EU en de verkiezingsbeloften van vier jaar geleden vertellen mij op welke partij ik moet stemmen.