woensdag 12 september 2012

Eerst kiezen, dan stemmen

Zoals ik al schreef, vind ik het dit keer erg lastig om een keus te maken tussen de politieke partijen. Ik besloot uiteindelijk eens af te gaan op de persoonlijkheden, die ten tonele zijn verschenen. Geluid uit en alleen maar kijken.
Ik viel mij op, dat met name de VVD, PvdA en SP veel in beeld waren. Da's niet eerlijk. Net zo min als de bewering dat een politieke partij mensen ingehuurd zou hebben om driftig hun misnoegen kenbaar te maken als de tegenpartij aan het woord was. Lijkt me ook, dat de betreffende tv zenders en/of mensen van de regie blijkbaar iets uit de partijkas hebben mogen ontvangen.
Als  ik (letterlijk) op de kop af de politici bekijk, dan komt mij Jolande Sap van GroenLinks het meest sympathiek over. Een gewoon mens, open en eerlijk en standvastig voor wat betreft haar ideeën. De dingen die ze naar voren bracht spraken mij wel aan. Rutte is een student, die weliswaar serieus is, maar ook studentenstreken kan uithalen. Roemer is een leuke vent. Meer politicus dan Sap. Een aardige, gezellige man voor een kop koffie met (vooral) een bosche bol met extra slagroom. Tja, en dan Samsom. Zijn verschijnen en doen en laten roept bij mij nare herinneringen op. Hij lijkt veel op een manager van mij, die het zwaar achter de ellebogen had. Die manager leek qua uiterlijk weer op Poetin. Er is iets in dat gezicht dat mij automatisch waarschuwend 'oppassen!' influistert en een gereserveerde houding doet aannemen. Hoe leuk ie ook doet of probeert te doen. Hij heeft weliswaar zijn haren verloren, maar de rest is van zijn lichaamstaal, vooral de mimiek, af te lezen.
Pechtold spreekt mij qua uiterlijk weer wel aan. Maar het is net het jongetje waar niemand naar luistert, ondanks zijn belangrijke boodschap. Misschien weet ik daarom niets van het programma van D66. De rest is niet eens interessant om naar te kijken. Van de quasi christelijke partijen zag ik stuk voor stuk die koppen, waar ik sinds mijn jeugd een hekel heb gekregen. Ik zag ze zondags in de kerk en door de weeks van God los.
Na al het gemijmer ben ik tenslotte bij de Partij voor de Dieren terechtgekomen. Thieme zei me niets. Ze is geen lekker dier. Dus heb ik onze eigen teef Fenna maar geraadpleegd. En zo kwam deze zwevende kiezer toch tot een keus. Want onze Fenna heeft geen werk, zit goed in haar vel, is jong en wil alleen op haar wenken bediend worden. Dus toch een zwaai naar links.