Via de Weipoort, de N11, Hoge Rijndijk, Leiderdorpse brug, v.d. Valk Bouwmanweg en de Zijldijk, reden we vlak voor de Drie Gaten Brug van de weg af. Nou ja, gecontroleerd hoor, want daar is de toegang tot het botenverhuurbedrijf van een broer van Jan, Herman en diens vrouw Nelie. Daar lag een zeer fraaie motorvlet te wachten. We werden hartelijk ontvangen en werden naar de vlet gedirigeerd. Een prachtige motorvlet die nota bene door Herman zelf gebouwd is! Zelfs van dichtbij lijkt ie van polyester gemaakt, maar hij is van staal. Na wat tekst en uitleg en het inladen van een beetje (wat heet) proviand stapten we aan boord. De trossen werden gelost en Jan ging achter het roer en voer ons van de Dwarswetering onder de Drie Gaten Brug de Zijl op. Het was een aparte ervaring om daar te varen. Immers, tot dan hadden wij vele keren aan de oever gezeten om te vissen. Via de Zijl voeren we naar de Kagerplassen richting de Ringvaart van de Haarlemmermeer. We genoten van een typisch Hollands landschap met veel molens en boerderijen. Het was behoorlijk druk op het water. Het viel mij op dat ook op het water, net als op de weg, niet iedereen zich aan de regels houdt en/of gevaarlijke manoeuvres uithaalt. Maar kapitein Jan kent zijn pappenheimers en voer ons veilig over het golvend zoete nat. De dieselmotor tufte zacht ( je kon gewoon met elkaar praten en dat is op een motorfiets anders), maar krachtig. Op het wijde water vertrouwde Jan mij ook even het roer toe. Waarschijnlijk ingegeven door het feit dat mijn pa jáááren bij de Marine heeft gevaren. Maar, bij deze Jan, dat was op een onderzeeboot! Maar ik nam zijn gebaar dankbaar aan. Hij legde mij wat vaarregels uit en als snel kwam ik achter het aparte stuurgedrag. Zo'n boot reageert tamelijk traag, dus je moet op tijd (= wat eerder) sturen. Omdat ik vanwege mijn werk vaak met ambtenaren ben omgegaan, kwam die ervaring goed van pas. Komt bij dat op het water lijkt alsof iedereen maar wat aanrommelt. Ver van ons zagen we een paar buien vallen, maar zelf genoten we droog van het uitzicht en de vele boten. Het is ook een gewoonte om even te groeten als je elkaar passeert. Veel leuker dan op de motor, waar je tegen een helm aankijkt als je groet. We voeren nog een doodlopend stukje water in, maar Jan wist de boot vakkundig te keren. Petra vertrouwde de stuurmanskunst van haar man niet zo (hoe kan dat nou??) en ging voor alle zekerheid even de boeg op. Ik dacht eerst dat ze gewoon even door het raam van die woonboot wilde koekeloeren. Dat zou erg vreemd geweest zijn, want zo ken ik mijn schoonzus helemáál niet.....
-wordt vervolgd-